Cienie (Prolog)

Czerwone trampki były na niego o numer za duże.

Nigdy nie mógł zrozumieć, jak ludzie mogli mieć stopy o tak wielkich rozmiarach. Wzruszył ramionami i rozglądnął się dookoła; dzień był dżdżysty,  paskudny. Budynek szkoły wznosił się nad pozostałymi. Liceum numer I; szkoła cieszyła się świetną reputacją, była na drugim miejscu w rankingu, nie mówiąc już o tym jak piękna była wewnątrz.

Nie zwrócił na to zbytniej uwagi. Pchnął drewniane drzwi i wszedł do środka.

– Dzieńdobry! – powiedział do woźnego, który uśmiechnął się w odpowiedzi.

Wszedł po schodach i poprawił skórzaną torbę, którą przewiesił przez ramię. Zerknął ze znudzenien na trzymany w rękach plan godzin. Zmarszczył brwi.

1. 1.   PO – Sala  45 – 8.00

Co to jest u licha PO?

To wtedy ją dostrzegł. Schodziła z głównych schodów śmiejąc się od ucha do ucha i idąc ramię w ramię z wysokim, szczupłym chłopakiem o jasnobrązowych włosach.

Była prześliczna. Miała długie, lekko falujące, ciemne włosy,  duże czarne oczy i ciemne, idealnie wyprofilowane brwi. Ubrana była w dżinsy, trampki i kolorową koszulkę a w prawej ręce trzymała zeszyt. Z trudem oderwał od niej wzrok i spróbował skoncentrować się na utrzymaniu wyniosłej miny i obojętnego wyrazu twarzy.  Kiedy chłopak i dziewczyna przeszli koło niego dobiegł go jej ciepły głos.

– … mam łacinę w 10. – powiedziała do chłopaka, który skinął głową i pożegnali się na schodach, w dość wylewny sposób.  Nieznajoma ominęła go bezceremonialnie i szybkim krokiem zaczęła wchodzić znów po schodach na górę.

Kiedy szedł w stronę Sali 45 przed oczami wciąż miał jej jasną twarz i fantastyczne, ciemne oczy.

To nowe opowiadanie. Nie wiem czy to pisać…przeczytajcie i zobaczcie.

AriadneNaldari  teraz Fedra95