Poetycko by Diana

Wiersz pod tytułem „Artemis” To mój pierwszy wiersz, więc mam nadzieję, że ocenicie go dobrze 😉

Świt budzi się, jak co rano do życia.

Każde stworzenie wychodzi z ukrycia,

Rozgląda się, patrzy, obserwuje…

Czemu, aż tak tym dniem się przejmuję?

Nagle do lasu, wkracza niewiasta,

głowę srebrna zdobi opaska.

Stąpa po ziemi leciutko jak wietrzyk,

Jej ciałem wstrząsa nieoczekiwany dreszczyk.

Napina cięciwę i wystrzela strzałę,

Dopada ona prawie martwą zjawę.

Dusza niechciana na ludzkim padole,

Szuka, lecz nie może, znaleźć wolności skroję.

Lecz piękna bogini przychodzi z pomocą,

Polowanie kocha w dzień jak i nocą.

Gdy światło księżyca oświetla jej postać,

A moc boska daje o sobie poznać.

Kiedy wraz z łanią i łowczyniami,

Biega po lesie z napiętymi cięciwami.

Z gracja, pasją, wolna jak nereida,

Poluje piękna, pani Artemida…