Siostra Annabeth (9)

Tę część dedykuję osobom, których opka bardzo mi się podobają, czyli: Chione, Mili, Pallas Atenie, Hadesikowi 13… grrr i Świerszczowi, oraz Percy’emu, którego komentarze bardzo często poprawiają mi humor. Mam też pytanie do reszty blogowiczów: Kto jedzie na drugi turnus Obozu?

***

Mit o Poppy i rzymskim obozie, który opowiadali mi Pan D. i Chejron brzmiał mniej więcej tak:

,,Sto lat temu była sobie dziewczyna o imieniu Poppy. Miała rzymskiego brata, który nazywał się Jerome. Sama zaś przyjeżdżała na lato do Obozu Herosów na Long Island. Pewnego dnia stwierdziła, że nie zamierza w tym roku spędzać lata w Nowym Jorku, ale zacznie śledzić brata w drodze na kolonie, które ponoć tak mu się spodobały, iż jeździł na nie co rok.

 Mieszkali oni razem z ojcem w Hollywood, toteż ona latała na obóz samolotem, podczas, podczas gdy brat jeździł pociągiem. Tata podwiózł ją na lotnisko, które było niecały  kilometr od stacji kolejowej. Poppy,  pobiegła szybko z na dworzec i w ostatniej chwili wskoczyła do pociągu, którym miał jechać jej braciszek przyrodni.

 Największą gratką jednak było to, iż właśnie ta dziewczyna była córką Hery urodzoną poprzez krew. Minerwa była zazdrosna o boginię pawi, która spotykała się z jej byłym. Więc kiedy pani opiekująca się wiernością małżeńską była wraz ze swym chłopakiem, zeszła niewidzialna na ziemię i przecięła sztyletem rękę żony Zeusa, a z kropli krwi zrodziła się córka Pani Niebios. Oczywiście natychmiast, po przyjściu dziewczynki na świat , król bogów dowiedział się o tym i przeklął ją. Klątwę mogło zdjąć tylko błogosławieństwo Nyks.

Hera udała się, więc do Matki Erosa.

– Czy mogłabyś zdjąć klątwę z mojej córki? – zapytała błagalnym tonem.

– Pod jednym warunkiem. Ty dasz błogosławieństwo wszystkim moim, żyjącym dzieciom – odpowiedziała na pytanie bogini pawi.

– Dobrze. Zrobię wszystko, żeby tylko klątwa została zdjęta z mojego dziecka- powiedziała zabrała się do roboty. Nie była ona trudna, gdyż bogini kotów miała teraz tylko szóstkę dzieci. Tak więc godzinę po tym wydarzeniu, jej potomkini została pobłogosławiona żonę Ereba.

***

Jej brat jechał pociągiem już trzy godziny, kiedy wreszcie  zatrzymał się on na dworcu. Jerome wyszedł szybko z wagonu, a córka Hary popędziła za nim. Przyspieszył i po kilku minutach szybkiego marszu, znalazł się pod tunelem Caldecot (chyba tak to się pisało), gdzie wszedł przez jakieś drzwi. Poppy powtórzyła wszystkie czynności wykonane przez brata. Weszła na łąkę i zobaczyła w oddali gór. Były przepiękne. Zielone zbocza pokrywały na szczytach czapy ze śniegu. Zaczęła podążać za bratem. Poklepała go po plecach.

– Poppy? Co ty tu robisz na brodę Plutona?!- zapytał.

– Jestem. A co mam robić?- odpowiedziała mu równie konkretnie.

– Przecież miałaś być na tym obozie w Nowym Jorku!- krzyknął.

– No wiem, ale chciałam zobaczyć twoją kolonię!- odkrzyknęła równie piskliwie.

– Tylko moje, to nie kolonia tylko obóz! Dla półbogów!

– Mój też jest Obozem dla H-E-R-O-S-Ó-W! To znaczy, że twoją matką jest kto? Bo moją Hera – odpowiedziała mu spokojnie. Na jej twarzy malowała się radość z faktu, że jej ukochany, starszy brat pochodzi od jakiejś bogini.

– Ja jestem potomkiem Minerwy. Ale przecież nie ma kogoś takiego jak ,,Hera” jest Junona – szepnął Jerome ze zdumieniem.

      Rok po tym wydarzeniu, Hera zawitała w Obozie na Long Island.

– Musicie znaleźć moją córkę! Niestety słyszałam, że was zdradziła, więc musicie zabić ją razem z rzymianami. – Zakończyła swoją wypowiedź.” – Ciąg dalszy tej historii już znacie.

– No, mniej więcej tak to brzmiało- powiedziałam, kończąc im opowiadać mit. Szczerze mówiąc z tymi pociągami i samolotami trochę koloryzowałam, ale kto by to zauważył.

– Czyli, że to iż Lily uzdrowiła Poppy, zmienia całą historię?- zapytała zaciekawiona Annabeth.

– Tak. Skoro nie zabili mojej siostry – to wojny nie ma.- Rzekł Jerome, co uznałam za najsłodsze co cokolwiek powiedział chłopak.

– Zacznijmy świętować!- powiedziała Poppy. Spojrzałam na nią. Wtedy w to uwierzyłam. Miała dokładnie takie same oczy jak ja. Widziałam kiedyś Herę na żywo i jej tęczówki miały kolor ciepłego brązu, a nie intensywnego błękitu jak u jej córki. To oznaczało, że Poppy odziedziczyła te oczy po udzielającej dobrodziejstwa czyli Nyx. Najwyraźniej taka była zasada dziedziczenia zdolności w przypadku jednego błogosławieństwa.

– Annabeth! Po kolacji tutaj, wracamy do przyszłości. Nasza misja u nich się dopełniła- powiedziałam zadowolona z błogim  uśmiechem na twarzy na myśl o zbliżającej się kolacji.

– Dobrze, szefowo.

Sorry za długość, ale musiałam to jakoś zespolić w całość. Przepraszam też za pewnie bardzo dużo ilość powtórzeń.

Mimo tego mam nadzieję, że wam się spodobało i pozdrawiam,

Annabeth1999.