Przeznaczona (Prolog)

To moje pierwsze opko, więc proszę o ostrą krytykę i z góry przepraszam za błędy. Piszcie w komentach czy się podobało, jak nie to więcej nie pisze.

                                                                                                                                                      Pandora

 

Arwena:

   W ciemnej sali stała kobieta z dzieckiem na ręku. Była wysoka, szczupła i miała długie ciemne włosy. Po jej policzkach płynęły łzy. Podszedł do niej mężczyzna i powiedział:

– Już czas, musimy odejść -głos mu się załamał – dla niej.

– Wiem, ale tak ciężko mi ją zostawić – odszepnęła mu kobieta.

Chwycił ją za rękę i wyszli na balkon. Tam czekała już kobieta w czarnej sukni. W milczeniu odebrała dziecko od kobiety. Stali tak, płacząc. Po chwili zaczęło się. Zaczęli gasnąć. Kobieta zdążyła tylko krzyknąć:

– Opiekuj się nią Hekate! – po czym zniknęła już całkiem.

– Będę – obiecała kobieta w czarnej sukni, ocierając łzy.

                                                                                          ***

  Obudziłam się cała zdyszana. Znów śniła mi się scena, która była ceną za to, że się urodziłam. Usiadłam na łóżku, i oparłam głowę o ścianę. Chwile potem ubrałam się i wyszłam na dziedziniec pałacu. Po drodze minęłam kilka nimf, Hermesa, biegnącego z przesyłkami i Herę  kłócącą się z Zeusem. Zastanawiacie się gdzie mieszkałam się skoro spotykałam bogów? Otóż, byłam na Olimpie, w siedzibie bogów, bo sama jestem boginią.

C.D.N