Poetycko by Chione

Ten wierszyk dedykuję Annabeth1999

Pozdrawiam

Chione

„Chione”

Chione śniegu bogini,

Co serce błękitne ma z lodu,

W nocy wyszła z zamczyska,

Co pośród chmur jest ukryte,

Całe z lodu zrobione

i zakryte cierpieniem.

Chione przeszła pod granatowym niebem,

I od razu w las szybko wbiegła.

Nikt nie wie, że czeka tam na nią,

Chłopak, heros kochany.

Co go poznała w półkrwi obozie,

I uległa czarowi jego.

Boreasz patrzy na to z okna

I łzy mu ciekną po twarzy,

Bo jego córka wreszcie,

Zburzyła mur wokół siebie.

Przestała być niedostępna

I życiem się cieszyć zaczęła.

Chione szczęśliwa jest wreszcie,

Przestała zadawać ból ludziom.

Cieszy się każdą sekundą,

Nieśmiertelnego życia swego.

Nie spędza już godzin przed lustrem,

Patrząc na porażającą swą urodę.

Czasem dioda błękitna się jeszcze

W jej umyśle zapali.

A wtedy rzeźby lodowe,

Z jej oddechu powstają.

Już nie są to ci co się narazili,

Na Chione gniew wszechobecny.

Bo bogini śniegu ludzi wreszcie kochać zaczęła.

Mam nadzieję, że wam się podobało

Pozdrawiam

Chione