Syn Wiatru

Zwykły dzień. Wracałem właśnie z zajęć dodatkowych, to znaczy z szermierki i łucznictwa, autobus był zatłoczony, ale udało mi się zdobyć miejsce siedzące. Do domu miałem wrócić późno, bo z klubu do niego miałem około godziny jazdy. No cóż takie są konsekwencje moich zainteresowań.

W pewnej chwili autobus został zepchnięty na pobocze przez TIR-a. Walnęliśmy w barierkę, a z silnika zaczął uchodzić dym. Zaczęto wrzeszczeć na kierowcę, żeby otworzył drzwi, ale on jakby  tego nie słyszał. Zacząłem się przepychać do kierowcy. Gdy wreszcie tam dotarłem, zobaczyłem, że na miejscu kierowcy siedzi olbrzymi cyklop z wielką maczugą w ręce. Zamurowało mnie, a on korzystając z tego zamachnął się na mnie, a ja jakimś cudem się uchyliłem. Rzuciłem się do przycisku, który jak wiele razy widziałem, otwiera drzwi i go nacisnąłem. W następnej chwili znów uchylałem się od ciosu. Zacząłem uciekać. Po drodze porwałem moją torbę, dobiegłem do drzwi i uchylając się od kolejnego ataku wypadłem w noc. Gdy wybiegałem przez drzwi, poczułem uścisk w żołądku i jakaś siła uniosła mnie i poniosła daleko od przystanku.

Jak tylko doszedłem do siebie, wyjąłem z torby łuk sportowy i założyłem kołczan. Nie dbałem o to, czy ktoś to zauważy bo nie miałem zamiaru zostać zgnieciony przez następnego potwora. Już od jakiegoś czasu miałem wrażenie, że coś mnie śledzi, a ten atak to potwierdził. Po tych przygotowaniach ruszyłem biegiem w kierunku domu.