Tajemniczy ogród czasu (3)

Wielki mur

(Narracja Liv )

Postanowiłam wejść na werandę. Byłam podniecona tym, że zobaczę siostrę, ale jednoczenie czułam ogarniający mnie strach. Zaczęło się robić ciemno zawirowało mi w głowie, nagle pojawiłam się przed wysokim murem,  był kamienny i obrośnięty bluszczem. Zaciekawił mnie, a jednocześni przeraził. Gdzie ja jestem? – pomyślałam, słyszłam jakiś głos tajemniczy, straszny i melancholijny co mówił: jesteś w bezpiecznym miejscu, nie bój się.

-Aaaa –wrzasnęłam. Mur zniknął. Nade mną stał Percy i mną potrząsał, z werandy nadbiegli Chejron, Annabeth, Satyr (wiedziałam o tym bo mój Tata i moja Mama opowiadali mi o mitologi Greckiej ) i rozczochrana dziewczyna w połatanej spódnicy z połataną bluzką, włosy koloru brązu opadały jej na twarz, przez włosy zauważyłam brązowe oczy (wściekłe)… To była moja siostra.

-Emma! – podniosłam się i podbiegłam do niej chcąc się przytulić, jednak ona cofnęła się.

-Oliwia co ty sobie wyobrażasz?! Od dwóch tygodni szukam cię, a ty siedzisz sobie w tym zakichanym obozie! – powiedziała dość ostro.

-Ja..ja –zająkałam się.

-Siedzisz na obozie, a ja cię szukam! Co by na to powiedziała Mama?!

Zastanów się, a Tata? –powiedziała. Rozpłakałam się. Mama strasznie się o nas bała, kazała Emmie mnie pilnować. Tata też nas kochał, zginął w wypadku samochodowym, a Mama razem z nim, po tym wysłano nas do ciotki w Ameryce, kilka  miesięcy przed tym, jak mnie znaleźli uciekłyśmy. W tym momencie zza krzaków wyszedł Wujek Dionizos, podbiegłam do niego  i się przytuliłam, objął mnie ramieniem, po czym powiedział ostro do Emmy:

-Co ty robisz Elu?

-Emmo- cicho poprawiłam. Emma nic nie mówiła. Mi łzy ciągle ciekły po policzkach.

-Mnie to wisi i powiewa jak to mówią. Peterze Jonsonie co tu się stało?

-Ja nie wiem. Grower albo Chejron wiedzą.– odpowiedział Percy. Dlaczego pominął Annabeth?! Oni już nie są w sobie zakochani pomyślałam i nowe łzy popłynęły mi po policzku. To wszystko moja winna.

-Och, Oliwia nie płacz!!! I to na moje spodnie. – powiedziałWujek. Roześmiałam się.  Po czym dodał ostrym tonem:

-Emmo, powiedz dlaczego krzyczysz na swoją siostrę?!

-To nie twoja sprawa! – odpowiedziała moja siostra.

-Ehm, Emmo to jest Pan D., mów do niego Pan D. dobrze? – odezwał się Chejron. Emma spiorunowała go wzrokiem.

-Pan D.?  A co to znaczy? Może Pan Dureń? –odpowiedziała bestialsko Emma.

-Dość! Co to ma znaczyć Panno Emu? – Powiedział. Annabeth parsknęła śmiechem.

-A może to zdrobnienie od Dr. Pawian tylko dla niepozoru trochę zamienione?!

-Elżbieto przesadzasz!!

-A Pani Demeter słyszałam, że jest ładna.  No tak, nie możesz nią być – nie jesteś ładny – a pawian pasuje… Nie wiem czy masz różowy tyłek, ale pasuje!! Ha ha ha noto się uśmialiśmy!

-Chejron i Percy pobiegli do Dionizosa i go przytrzymali, a Annabeth wzięła za nadgarstek Emmę. Aaa co to? pomyślałam gdy zobaczyłam mały znaczek widelca…

(Narracja Annabeth )

Chwyciłam Emmę, zaczęła się wyrywać i nagle nad nią pojawił się Trójząb Posejdona.

Rozdziawiłam buzię, bo pół minuty potem pojawiła się Sowa A… Atenyyy…

Co?  Atena i Posejdon?! One są boginkami?!  I to obie?  Ale dlaczego mieszkały w Pizie,

Może kłamała? Zapytam się Liv.

(Narracja Percego )

Gdy tylko dowiedziałem się o tym, że Oliwka i Emma są moimi siostrami, pobiegłem do lasu nad strumyk,  gdyż musiałem z kimś poważnie porozmawiać.

Wyjąłem z kieszeni drachmę, przywołałem wodę i powiedziałem:

-Bogini Irys przyjmij mojął ofiarę – rzucając drachmę, pomyślałem życzenie.

Przede mną pojawił się wizerunek mojego Ojca- Posejdona.

-Witaj Synu! –zabulgotał głośno. (Uwaga to ma być poważnym tonem, bo jak jest zagrzmiał to może być zabulgotał 😉 ).

-To ma być jakiś żart czy co?! –odpowiedziałem.

-Ale o co Ci chodzi?

-Czy to są moje siostrzyczki?

-Kto? –zapytał.

-No OLIWIA i EMMA?!!! –zdenerwowałem się.

-A no tak… trudno mi to wyjaśnić –zaczerwienił się.

-Emma jest ode mnie o trzy lata młodsza. Wnioskuję, że podczas gdy moja Mama płakała po tobie i wychodziła za Geypa, ty już znalazłeś sobie inną, sory znalazłeś sobie Atenę?! –kontynuowałem.

-Co ty jesteś synem ATENY, aby wnioskować?! To nie twoje sprawy! A poza tym ich matka była córką Ateny !!! –wrzasnął.

-Tato, nie denerwuj się, ja nie chciałem…

-Och. To ja przepraszam, wiesz, Tyson zaginął, teraz Oliwka się znalazła i Emma no i jeszcze ta wojna z Ateną. To mnie przygniata, dam ci kartkę z planem na nastepne dni- gdy tylko to powiedział przez falę wydostała się koperta o morskim kolorze i zapachu.

-Dziękuję  ci ojcze…A tak na marginesie, jak to zrobiłeś?

-Och, idź już synu.

(Narracja Annabeth)

Obudziłam się w środku nocy, mam łóżko akurat przy oknie, wyjrzałam i zobaczyłam Herosów idących z pochodniami. Zasnęłam.

(Narracja Percego)

Wyruszliśmy przed północą, Posejdon opracował cały plan :

Zabrać Herosów :                        W  Przeciwnej drużynie :

• Hermesa.                              *Atena
• Aresa                                   *Hefajstos
• Afrodyty                               *Zeus
• Irys                                      *Demeter
• Dionizosa                            * Morfeusz
• Hades                                 *Artemida
• Apollo                                 *Hera

Uwaga Synu ! Inni bogwie, albo nie walczą, albo nie odnaleziono ich potomków !

Idź do ruin nad zatoką. Będziesz wiedział gdzie, poprowadzi cię jeden z moich hipokampów.

😀