Córka najbardziej zagonionego boga

Nowy początek

W sumie zanim coś tu nabazgrzę, chcę się wam przedstawić. Nazywam się Martyna Goik, wiem tak, tak jestem polką z małego miasta pod Katowicami, Rybnik. Jestem wysoka, mam nieokreślony kolor włosów, mam je krótko obcięte. ach! moje dziwne oczy,czyli szare z czarną obwódką lub turkusowo żółte (zmieniają kolor w zależności gdzie się znajduję i co odczuwam ).

Jestem porządnie rąbnięta, czuję się najlepiej w wodzie, natomiast jestem bardzo ruchliwa (w przedszkolu zepchnęłam jakąś dziewczynkę na kaloryfer, bo się trochę wykurzyłam, nie wiem nie pytajcie jak to zrobiłam), mam podejrzenie o ADHD. Moja historia zaczyna się od  niewinnej wycieczki do wymarzonego Nowego Yorku. Miałam przeczucie, że stanie się coś wielkiego…

I moje przypuszczenia okazały się trafne, a mianowicie podczas tej wycieczki moi rodzice z powagą malującą się na ich twarzy zawieźli mnie na jakieś tajemnicze wzgórze.

-Martyno pędź w dół tego zbocza nie zatrzymuj się –  powiedzieli lekko poddenerwowani rodzice.

-A … ale  mamo, tato tak bez wyjaśnienia ma tam iść

-Idź już bez marudzenia nie oglądaj się za siebie …po prostu idź żwawym krokiem!- krzyknął tata

Zrobiłam jak mój ojciec kazał zbiegłam w dół zbocza, a tam zobaczyłam … TO! Taki niesamowity widok domki ułożone w podkowę, pola truskawek i jakiś ogromny budynek … I wtedy film mi się urwał.Ocknęłam się w dziwnym miejscu, spróbowałam wstać, ale poczułam niesamowity ból mojej głowy jakby ktoś walił mnie przez pół godziny kijem baseballowym w łeb. Położyłam się z powrotem i wtedy podeszła do mnie wysoka, szczupła, blond-włosa dziewczyna i odezwała się:

-Cześć jestem Annie … witamy na obozie herosów

-obozie czego?! – wykrzyknęłam

-najpierw się przedstaw, potem ci powiem – odrzekła nadzwyczaj spokojnym głosem Annie

-a więc tak, jestem Martyna Goik i pochodzę z polski. Jak tu dotarłam? I co to jest ten obóz herosów?!-  znowu zapytałam krzycząc przy tym

-Martyna kojarzysz mity i bogów greckich?

-no, a co – bąknęłam – no chyba mi tu nie sugerujesz, że bogowie greccy i mity istnieją

-skąd wiedziałaś, że chce to powiedzieć!? masz rację, ale nie wiesz tylko o jednym – widać, że na jej twarzy malował się smutek- … masz tylko biologiczną matkę, ojca nie, no i najważniejsze jesteś herosem, co oznacza, że masz boskiego rodzica na Olimpie

Od takiego natłoku informacji moja głowa zaczęła mnie boleć jeszcze bardziej. ”Jak ja mogłam żyć w takim kłamstwie? jestem heroską to jest jeszcze bardziej dziwne„. Wstałam zaszokowana i zaczęłam się oddalać od miejsca, w którym dowiedziałam się tylu niezbyt przyjemnych rzeczy. Usłyszałam za  sobą kroki i odruchowo odwróciłam się, przede mną stała zasapana Annie po chwili ciszy przemówiła:

-Martyna! Zaczekaj ty musisz przebywać w tym miejscu, jedynie tu jesteś bezpieczna .I wtedy jakby coś we mnie drgnęło.- a co, gdzie indziej potwory mnie zaatakują?-powiedziałam z przekąsem w głosie – no nie jak ty to robisz znowu to zrobiłaś!?- zapytała  zszokowana dziewczyna.

-ale, co? – również zadałam pytanie

– ty wyprzedzasz moje myśli, zanim ja coś powiem, ty jesteś w trakcie mówienia o tym co chciałam powiedzieć!- Krzyknęła

Przeanalizowałam całą sprawę i odrzekłam do obozowiczki:

-dobra zostaję, nie musisz mnie oprowadzać, sama znam to miejsce z moich snów, mam iść do jedenastki?

Annie zatkało z wrażenia i skinęła głową,co oznaczało tak. Pospiesznym krokiem udałam się do domku Hermesa, lecz gdy przestąpiłam próg nad moją głową pojawił się zielony hologram z kaduceuszem. Chłopak siedzący na łóżku przypominający mnie z wyglądu oniemiał, ale zdobył się na odwagę i przemówił donośnym głosem:

-cześć siostra ja jestem Travis, a to mój brat bliźniak i twój przyrodni brat Connor

-cześć – bąknął Connor.

Po znalezieniu sobie wolnego łóżka ach! nie wspomniałam, że domek Hermesa jest najbardziej zatłoczony, choć chciałam gdzieś wyjść to poczułam się zmęczona, senna i ułożywszy się na łóżku poszłam spać. Śnił mi się dziwny sen…