Jack (6)

Wieczorem domek Hermesa zorganizował imprezę. Na imprezie było kilka osób z domku: Posejdona, Zeusa, Hadesa, Annabeth z domku Ateny, Afrodyty, Apolla, Hefajstosa i od pomniejszych bóstw.

Impreza była czadowa. Travis i Connor sprowadzili kilkanaście zgrzewek coli i różnych innych napojów i przekąsek. Impreza była świetna, ale nie pamiętam zbyt wiele z niej. Wiem tyle, że wrzuciliśmy zaspanego Connora do jeziora, darł się na nas do końca imprezy, pamiętam jeszcze, że gadałem z Rose na dachu domku Hermesa, a potem koniec. Obudziłem się w samych szortach na plaży koło mnie leżał ledwie przytomny Jason. Poszedłem do domku Posejdona i zobaczyłem leżących na podłodze uczestników imprezy. Położyłem się do łóżka, żeby obudzić się za półtorej godziny. Wstałem i poszedłem na śniadanie. Przy stole Posejdona siedziało parę osób z mojego domku. Zjadłem wyśmienitą jajecznicę z grzankami i wypiłem słodkie kakao. Poszedłem na zajęcia z szermierki, wszyscy patrzyli na mnie zdziwionym wzrokiem, sądziłem, że zapomniałem gaci czy coś w tym rodzaju… Spotkałem Rose i zacząłem z nią walczyć.

– Czemu wszyscy się tak na mnie gapią?- spytałem ledwo unikając ciosu, który mi zadała.

– Bo… Eee, bo ty… Z resztą nie ważne…- strasznie się jąkała- Później Ci powiem- wybiegła z areny do swojego domku.

Byłem wstrząśnięty, chyba musiałem zrobić coś naprawdę szalonego, że nawet ona nie chciała mi tego powiedzieć. Poszedłem więc do Jasona, żeby z nim pogadać. Znalazłem go ciągle śpiącego na piasku.

– Ej! Halo, ziemia do Jasona!- potrząsałem nim- Hej! Mam colę!

– Co?! Colę, dawaj!

– Ha ha ha!- śmiałem się z niego.- Dobra, powiedz mi co ja takiego zrobiłem wczoraj na imprezie?

– Eee… Ja, ja nie wiem, nic nie pamiętam. Sorry, wybacz stary…

– Nie spoko…- byłem zażenowany teraz już nikt mi nie powie co ja zrobiłem… A ja nic nie pamiętam… Wróciłem do domku i przebrałem się w szorty, wziąłem ręcznik i poszedłem na plażę, pływałem pół dnia i w końcu zdecydowałem się wyjść, moi przyjaciele omijali mnie szerokim łukiem. Przez resztę dnia nie wychodziłem z domku. Następnego dnia wywlokłem się z łóżka tylko po to żeby zjeść śniadanie i pogrążyć się znowu w świecie rozpaczy.

Patrzyłem w przestrzeń swojego pokoju i wtedy do pokoju weszła Rose.

– Hej Jack…- powiedziała i przytuliła się do mnie, ciągle patrzyłem bez szczególnego celu- Proszę Cię wyjdź, lepiej żebyś nie wiedział co zrobiłeś… Ale i tak Ci powiem, jeśli obiecasz, że pójdziesz ze mną na ognisko. Obiecujesz?

– Tak… obiecuję…- powiedziałem.

– Dobra, więc… Ty… Yyy… No dobra, powiem to… Oświadczyłeś się mi…- byłem zszokowany, dobra, Rose mi się podoba, ale nie aż tak żeby od razu wziąć ślub.- No nie ważne zapomnijmy, to co idziemy?

– T- tak ,tylko się przebiorę- poszedłem do łazienki, wziąłem szybki prysznic i się przebrałem.- Dobra, chodź.

Wyszliśmy z domku i od razu wszystkie spojrzenia padły na mnie, trzymałam Rose za rękę, więc szybko ją puściłem. Siadłem na najbardziej oddalonym miejscu od wszystkich. Percy i Annabeth podeszli do mnie i próbowali mnie pocieszyć, ale nie wyszło im to najlepiej. Poszedłem na plażę i zobaczyłem zielone światło wydobywające się zza wydmy, zakradłem się tam i zobaczyłem coś jak rydwan. W środku stała ciemnowłosa kobieta, biła od niej jakaś duma.

– Podejdź do mnie.- spojrzała na mnie- Jasper Permound…

– Kim jesteś i czego ode mnie chcesz?

– Jestem Eris- bogini niezgody, pomóż mi zburzyć Olimp, dostaniesz wszystko czego tylko zapragniesz…- szeptała, była bardzo przekonywująca- Wszyscy zapomną twoich oświadczyn na imprezie… Nie będziesz już pośmiewiskiem… Zostaniesz władcą świata… Będziesz miał wszystkich u swoich stóp… Przecież wiem, że tego chcesz…

– T- ta… Nie nigdy Ci nie pomogę!- krzyknąłem- Zostaw mnie w spokoju!- chciałem odejść ale nie mogłem się ruszyć.

– Dobrze… Więc będę musiała Cię zabić…- rzuciła we mnie czymś w rodzaju kuli światła, udało mi się odsunąć trochę w bok, ale i tak dostałem. Poczułem ostry ból w prawym ramieniu i w skroni, wtedy zemdlałem.

Kiedy się obudziłem zobaczyłem przed sobą nachylającą się najadę, leżałem na noszach i byłem niesiony w stronę szpitala w obozie. Czułem pieczenie w ramieniu, odważyłem się spojrzeć i od razu tego pożałowałem… Miałem bardzo głęboką ranę, aż tak, że było widać mi kość, miałem złamaną rękę i uszkodzony nadgarstek. Miałem wykręconą dłoń w dość dziwny sposób, w łokciu miałem wbitych kilka spiżowych sztyletów. Wnieśli mnie do środka i sprowadzili Chejrona, miał w ręce coś czego dokładnie nie widziałem, coś jakby… Łom? Dostałem jakiś środek nasenny i od razu zasnąłem. Śniło mi się, że leżę na stole operacyjnym w jakimś laboratorium i z ręki wyciągają mi sztylety i długi stalowy drut. Przy wyciąganiu ostatniego sztyletu poczułem jakby ktoś zapalił mnie ogniem, odkręcili mi nadgarstek i nastawili mi rękę. Zaszyli i wyszli. Na moim ramieniu widniała teraz ogromna blizna.

Obudziłem się w szpitalu, przy moim łóżku siedzieli Jason i Rose, ona trzymała mnie za rękę i płakała. Kątem oka widziałem szeroką bliznę w kształcie pioruna. Usiadłem i wtedy Rose rzuciła mi się na szyję, myślałem, że mnie udusi.

– Cieszę się, że żyjesz…- płakała, ale teraz chyba ze szczęścia.

– Ej, bo mnie udusisz- teraz ramię paliło mnie ogniem.

– Przepraszam…

– Hej, stary miło Cię widzieć żywego… Byłeś nieprzytomny prawie tydzień… Już traciliśmy nadzieję…

– Co, prawie tydzień?! Było coś ciekawego jak mnie „nie było”?

– Eee, nic.- nie było to zbyt przekonywujące, ale wolałem w to uwierzyć.

– Który dzisiaj jest?

– 19 czerwca…- dzisiaj są urodziny mojej mamy, a ja nie mogę się z nią zobaczyć…

– Muszę jechać do domu. Do mamy… Dzisiaj są jej urodziny…- chciałem zejść z łóżka, ale Jason znowu mnie tam wepchnął.

– Nigdzie nie pójdziesz… Chejron powiedział, że masz leżeć, jeśli wstaniesz, a dopiero jeśli wyjedziesz z obozu na pewno coś Ci się stanie!

– Nie! Muszę jechać do domu!

– Ale nie możesz! Proszę Cię Jack…- mówiła Rose- Zostań, nie wybaczyłabym sobie gdyby coś Ci się stało…- zarumieniła się.

Posłuchałem ich, ale i tak użyłem iryfonu i skontaktowałem się z mamą.

Po 5 dniach wypuścili mnie ze szpitala. Skierowałem się do swojego domku, nie zastałem tam nikogo. Wszedłem do łazienki, wziąłem prysznic i wróciłem do pokoju. Założyłem jeansy i koszulkę obozową. Poszedłem do lasu. Usiadłem na pieńku i patrzyłem jak inni strzelają z łuku do tarcz. Po pół godzinie zagłębiłem się dalej w las, doszedłem do jakiegoś stawu i siedziałem tam do wieczora. Wróciłem na kolację, domek Posejdona powitał mnie okrzykami radości i uśmiechami. Po kolacji u nas w domku była mała impreza „dla wtajemniczonych”. Musieliśmy zaprosić Travisa i Connora, bo bez nich nie byłoby nic do jedzenia i picia. Całą imprezę przesiedziałem na ławce z Rose i Jasonem. Kiedy zasnąłem śniło mi się, że stoję w powietrzu nad Empire State Bulding, a wokół mnie latała masa stalowych ptaków, były na każde skinienie mojej ręki. Pokierowałem nimi na szczyt wieżowca i sam tam poleciałem. Ptaki zaatakowały ludzi na tarasie widokowym i pozabijały większość z nich, niektórzy zdołali się obronić dzięki spiżowym mieczom.

– Herosi…- powiedziałem, ale z moich ust wydobył się iście lodowaty ton.

Nagle jeden z ptaków zwrócił się w moją stronę i zaczął wydziobywać mi oczy reszta zrobiła to samo i po chwili moje szczątki zaczęły spadać w dół prosto na jedną z ulic Nowego  Yorku.

CDN