Inna niż wszyscy

Imię: Natasza

Drugie imię: Ann

Nazwisko: Vennie( czyt. wennni)

Wiek: 14 lat

Opis: impulsywna, waleczna i honorowa dziewczyna. Uparta jak nie wiem co, pewna siebie, wygadana i inteligenta istotka. Ślicznie rysuje, szczególnie pejzaże, co  nie przeszkadza jej wlać każdemu kto jej stoi na drodze. Samotniczka i jest dosyć nieufna. Posiada „szósty zmysł”. Wykryto u niej ADHD i dysleksję. Uwielbia patrzeć w gwiazdy.

Wygląd: Proste, brązowo-czarne włosy, lekko skośne pomarańczowe oczy

Matka: na razie nieznana

Ojciec: nieznany

Historia: Natasza trafiła do sierocińca w wieku 2 lat. Nie ma żadnych wspomnień z tego okresu, żadnych chociażby przebłysków. Opiekunki powiedziały jej, że znaleziono ją przed drzwiami sierocińca. Przyjęły ją do niego, w końcu czy miały jakieś inne wyjście? Gdy miała 7 lat pokonała największego łobuza w tym domu dziecka. Jej rówieśnicy zaczęli jej unikać. Dlatego później zawsze bawiła się sama, i sama siedziała przy odrapanym stoliku. Bardzo szybko dojrzała. W wieku 11 lat była bardziej poważna i odpowiedzialna, niż niektóre 15- latki. Cóż w końcu musiała nauczyć się dbać o siebie, nie miała przecież nikogo komu mogłaby zaufać. Gdy skończyła 12 wiosen zwiała z sierocińca. Odtąd żyła z łaski innych ludzi i z… kradzieży. Mieszkała w lesie. Kiedy miała 12 lat i 11 miesięcy coś zaatakowało ją w lesie. Nie był to zwykły pies, czy dzik lecz coś bardziej mrocznego i ciemnego. W końcu przybyła w granicę obozu Herosów.

Ciekawostki: jest świetna w sztukach walki i bardzo dobrze radzi sobie z łukiem i nunchaco (w moim opowiadaniu jest to broń przypominająca kij z dwoma metalowymi ostrzami na końcu, nie pamiętam prawidłowej nazwy więc przyjęłam tą, jeżeli ktoś by wiedział, to niech to napisze w komentarzach, z góry dzięki). Z pozostałymi brońmi  jest gorzej. Kiedy ma okazję, to czyta dużo książek szczególnie fantasy i o wszelakiej mitologii. Wegetarianka.

I w tym momencie zaczyna się nasza historia.

***

Obudziłam  się w wąskim wąwozie, tuż na granicy lasu. Wstałam chwiejnie, po czym spróbowałam chodzić. Czułam się wycieńczona. Coś nie tak  było z moją kostką, strasznie mnie bolała. Pokuśtykałam w kierunku odległego kształtu na górce. Minęłam reklamę o truskawkach i zaczęłam się wspinać. Powoli przemierzałam metr za metrem. Nagle usłyszałam wściekły ryk za sobą. Coś mnie goniło! To owe coś wyglądało jak gigantyczny, czerwony pies i biegło coraz szybciej w moim kierunku. Zaczęłam biec, i niemal od razu się wywaliłam. Wstałam i podjęłam kolejną próbę. Krzyknęłam, gdy kość przebiła mi skórę. Do psa dołączyły dwa kolejne. Próbowały mnie okrążyć.

Coraz bardziej kręciło mi się w głowie. Biegłam coraz szybciej i szybciej, nie zważając na ból i krew lecącą z otartych rąk i nóg. W pewnej chwili poczułam jakbym przechodziła przez dużą, złotą otoczkę. Nie wiedziałam co to jest,  stwory goniły mnie nadal. W pewnej chwili poczułam świst powietrza koło głowy. Jak mdlałam kątem oka zobaczyła jak psy rozwiewają się w pył, potem widziałam już tylko ciemność.