Kwiat Ertani

Rozdział 1

Wszystko przez Jej męża

Nazywam się Lili. Jestem herosem. Nie bierzcie mnie jednak za herosa, który ma ponad metr wzrostu. Ja mam zaledwie 1 centymetr !!! Wszystko zaczęło się rok po moich narodzinach.

Moja boska matka (z tego co opowiadała mi babcia, z którą miaszkam była nią Afrodyta) powiedziała Hefajstosowi, że ma ziemskiego potomka. Bóg  się wściekł i nie mógł wybaczyć żonie, że zdradziła go z  człowiekiem. Zabił więc mojego ojca zrzucając mu na głowę kamień, a mnie postanowił się pozbyć. Nie chciał zrobić tego w tradycyjny sposób więc uknuł podstęp. Zerwał bardzo rzadki kwiat ertani, który rośnie tylko na 1 wyspie, ale nikt nie zna dokładnego położenia.Przybrał ludzką formę i poszedł do mojego dziadka. Powiedział mu, że wywar z tego kwiatu uczyni mnie mądrą i pracowitą. Mój dziadek nie był do tego przekonany lecz Hefajstos tak go zachęcił, że starzuszek uległ mu i naparzył mi tego wywaru. Następnego dnia znaleźli mnie z babcią w kocyku małą jak ziarenko ryżu. Dziadkowie przeklinali Hefajstosa i Afrodytę. Nad moim losem zlitowała się Demeter.Przyszła do mnie i powiedziała jak mogę wrócić do normalnych rozmiarów.

-Jedynym sposobem na przywrócenie Lili do normalnych rozmiarów jest ponowne naparzenie wywaru z liści ertani.Kwiat ten można znaleźć tylko na zaginionej wyspie na oceanie Atlanytckim, ale przejści tam może tylko osoba mała jak ziarenko ryżu co oznacza, że dziewczynka musi iść tam sama- tłumaczyła nam Demeter.

Lura, moja babcia nie chiała się na to zgodzić. Dziadek próbował ją namówić niestety bez skutku. Pożegnaliśmy Demeter, a po jej wyjściu zaczeła się awantura.

-Babciu ja muszę tam iść- upierałam się- to moja jedyna szansa na powrót do normalnych rozmiarów

-Dziecko nie widzisz, że to niebezpieczne? Nie wybaczę sobie jeżeli coś ci się stanie!- krzyczała babcia (a jak chce to głos ma bardzo doniosły).- Nigdy nie byłaś poza domem. Nie znasz miasta, zgubisz się.

-Babciu ile razy powtarzałaś mi, że jestem bardzo zdolna, zaradna, że sobie ze wszystkim poradzę. Ile razy? Bardzo dużo więc teraz  pozwól mi się choć raz wykazać.- nie chciałam bardzo krzyczeć na babcię,  ale niebardzo mi to wyszło, darłam się tak, że chyba na Olimpie słyszeli. Byłam tak podekscytowana tym, że moge wrócić do ludzkich rozmiarów, że nie brałam pod uwagę konsekwencji, które mogą wynikać z tej podróży.

-Jedź, ale później nie mów, że cię nie ostrzegałam.- powiedziała zrezygnowana kobieta więdząc, że i tak nie wygra ze mną wojny na słowa.

Ja pobiegłam szybko się pakować zabrałam to co najpotrzebniejsze: ubranie na zmianę,scyzoryk  własnej roboty i coś podobnego do mieczyka, który wykułam pod czujnym okiem taty kiedy jeszcze żył. Po spakowaniu pożegnałam się z dziadkami i wyruszyłam w drogę.