Tamida (Prolog)

Piętnaście lat wcześniej.

Ugh … Znowu to samo. Krzyki i kłótnie. Czy oni nie mogliby zająć się czym innym?

Czemu to, czemu tamto. Bla, bla, bla.

Muszę coś z tym zrobić.

Zaczęłam kierować się w stronę Wielkiej Sali. Głosy stają się coraz głośniejsze.

– Czy moglibyście się tak łaskawie przestać kłócić ? – wrzeszczę.

Krzyki natychmiast ustają.

– Witaj Afrodyto. – jako pierwszy odezwał się Posejdon.

Rzuciłam mu wściekłe spojrzenie.

– Słychać was na całym Olimpie. Możecie zrobić sobie chociaż jeden dzień wolny od tych wrzasków ?

– Nie twoja sprawa. – wtrąca się Atena.

– Może i nie moja, ale wszyscy się skarżą. Nawet Muzy przestały grać.

– To powiedz Atenie, żeby przestała się w końcu złościć. Czy to moja wina, że Meduza chciała się spotkać w jej świątyni ?!

– Nie, ale ją tam zabrałeś! – odparowała bogini mądrości.

Kłótnia rozpoczęła się na nowo.

– Jak dzieci … – mamroczę i wychodzę z Sali.

Coś MUSZĘ zrobić. Moje piękne uszy więcej tego nie zniosą.

Hmmmmmmm … Wiem.

Zawróciłam i znów skierowałam się w stronę „pola bitewnego”.

Tym razem stanęłam za wielką kolumną.

– Przepraszam, ale to jest jedyne rozwiązanie. – szepnęłam.

Zaczęłam wypowiadać starożytne zaklęcie. Żeby tylko się udało.

Krzyki ustały.

Cisza trwała przez ok. pięć minut. Może pomyliłam zaklęcia i wyłączyłam im głosy?

Wtem usłyszałam głos Posejdona.

– Wcześniej nie zauważyłem jakie piękne masz oczy.

Tak !!!!!! Udało się. Jest tylko jedno ale. Czy na Atenę czar też zadziałał?

– Dziękuję. Za to ty jesteś niezwykle przystojny. – cichy śmiech.

Echem. O tak. Jestem najlepsza. O je. Działa !!!!!!!!!!!!!!

Może zostawię ich samych …

W podskokach podążyłam do swojej sypialni. Ciężka harówa, ale opłacało się. Nareszcie będzie można się spokojnie wyspać.

Ale moment … Jeśli zaklęcie zadziałało zbyt dobrze i coś z tego wyniknie???

Eeee tam. Najwyżej zwalę na kogoś innego. A i tak pewnie nic się nie stanie.

Nie wiedziałam wtedy niestety, że moje wątpliwości były jak najbardziej na miejscu …

CDN

Słowa ode mnie:

Następny rozdział będzie oczami tytułowej bohaterki mojego opowiadania. To opowiadanie będzie nietypowe, gdyż ona (jako jedyna na całym świecie ) przeczytała „Percy’ego Jacksona”. Ma na tym punkcie obsesję, a jej największym marzeniem jest, by to wszystko było prawdą. A to się jej przydarzy. Spotka jeszcze kogoś, kogo zawsze chciała poznać, ale o tym przekonacie się w pierwszym rozdziale J. A i jeszcze – nie przestałam pisać „Noc Kairu”. Będę wstawiała dwa opowiadania ^^.