Nowy początek

Obudziłam się.
Pomyślałam, że w końcu nadszedł ten dzień!
W końcu skończę projektować Olimp i to dziś oficjalnie zostanie otwarta nowa siedziba bogów.
Jestem taka szczęśliwa!!!

Mam nadzieje, że  mamie się spodoba. Tak bym chciała, żeby była ze mnie dumna i w końcu zaakceptowała Percy’ego.
Czas jechać……
Jak strasznie się denerwuje … słyszę głos Zeusa, Posejdona i mojej matki – Ateny i szum tłumu – herosów, centaurów, satyrów, nimf.
I nagle słyszę: dzięujemy Annabeth Chase, mojej córce!!!
Wychodzę przed wszystkich bogów i herosów. Oczy wszystkich są skierowane na mnie. Tyle się napracowałam, a teraz nie wiem co powiedzieć – to z nerwów. Ale nagle napotkałam ten wzrok którego szukałam. Wszystko ucichło, słyszałam tylko szum fal, topiłam się w jego spojrzeniu… Percy.
To jego widok mnie uspokoił. Uśmiechnęłam się i zaczęłam prezentować nowy Olimp.
Był to dla mnie ogromy zaszczyt. Starałam się każdemu z Bogów okazać należytą cześć. I oto tron Zeusa!!!!
Naszym oczom ukazał się ogromny tron ozdobiony piorunami, a za nim wielki posąg – Zeus z Piorunem Piorunów.
Za chwilę odsłonięto niebieski ozdobiony muszlami tron Posejdona i jego posąg z trójzębem w ręku. Później posągi i trony Hery, Demeter, tron w kształcie słońca Apollina, a w kształcie księżyca Artemidy. Następnie piękny tron – serce Afrodyty, winoroślowy tron Dionizosa. tron Aresa był zwyczajny (jeżeli można to powiedzieć o czymś co należy do Boga), ale jego posąg WOW!!! Ogromny posąg z dwoma mieczami w rękach i ten przerażający wyraz twarzy. Hefajstos sam wykuł sobie tron więc to nie moja zasługa, ale tron mojej matki ozdabiany sowami i księgami – piękny. Hermes miał super posąg, ponieważ sam do niego pozował i wyszło bardzo realistycznie. I na koniec prawie niezauważalny, ale budzący ciepło w sercu tron Hestii.
Mam nadzieję, że nie zawiodłam waszych oczekiwań, a ten Olimp przetrwa wiele lat.
Na te słowa rozległy się oklaski. Klaskały nawet dzieci Aresa patrząc z podziwem i strachem na jego posąg. Podziękowałam i zeszłam ze sceny do przyjaciół. Tyson mnie objął, Grover poklepał po plecach, Thalia, stojąca przy Łowczyniach szeroko się uśmiechała, ale wszystkie te gesty nie działały na mnie tak, jak to co zrobił Percy. Jego spojrzenie przeszywało mnie na wylot. Jego dłoń w mojej dłoni prawie mnie parzyła, czułam, że się rumienię. A on powiedział tylko dwa słowa ,, Kocham Cię” i już to o czym marzyłam całe życie przestało być ważne. Liczył się tylko on, jego oczy usta nos, włosy, uśmiech, który tak kochałam. Jednak widziałam że on też powstrzymuje się przed pocałowaniem mnie ze względu na moja matkę. No cóż, rodziny się nie wybiera. Ale teraz zaczyna się nowy trymestr letni i wracamy do obozu.

– Annabeth, musimy znaleźć Chejrona. Chyba niedługo wracamy do obozu. To co mądra Pani architekt….. idziemy czy świętujemy twój sukces – Percy zapytał mnie z przekąsem.
– Glonomóżdżku, chodźmy, jestem bardzo ciekawa, czy znowu dostaniemy jakąś misję…… wolę świętować w obozie z Tobą

CDN