Z serii Problemy Mężczyzn

czyli jak oświadczyć się kobiecie i jednocześnie zrobić z siebie totalnego błazna

.

Siedziałem na swoim łóżku, w domku Posejdona i nerwowo obracałem w palcach czerwone pudełeczko i co chwilę zerkałem na zegarek wiszący na ścianie. O jedenastej umówiłem się z Annabeth nad jeziorem, a była dopiero dziesiąta trzynaście. No niby nic takiego. Spotkanie z Annabeth, moją przyjaciółką, którą znam od jakiś ośmiu lat. Niby nic takiego, gdyby nie fakt, że zamierzałem się jej oświadczyć. Taak… Powiedziałem o tym tylko Groverowi i Silenie. Cały czas żałuję, że to zrobiłem i nie powiedziałem im tego dopiero po fakcie.

Silena cały czas chodziła za mną jak cień, prostowała mi koszulkę, wygładzała włosy i ogólnie udzielała bardzo dużo rad, na temat oświadczyn. Natomiast Grover, gdy tylko ja, Annabeth i Grover znajdowaliśmy się w tym samym miejscu, satyr zaczynał się szyderczo śmiać. A gdy była tam jeszcze Silena, to było jeszcze gorzej.

Spojrzałem na zegarek. Dziesiąta czterdzieści cztery. No czas się zbierać. Wypuściłem powietrze ze świstem, wstałem i chwiejnym krokiem wyszedłem z mojego domku…

– Percy, nie garb się! – nakazywała mi Silena, która dorwała mnie po drodze. – I zróbże coś z tymi włosami! Idziesz do stajni czy może się oświadczyć.

– Och, Sileno. Nie marudź już. – zwrócił się do dziewczyny Grover. Poklepał mnie po plecach i powiedział. – Powodzenia stary.

Po czy chwycił Silene pod ramię i oddalili się w kierunku pozostałych satyrów i herosów.

Wziąłem głęboki oddech i ruszyłem w kierunku pomostu, na którym była już Annabeth. Wyglądała bardzo ładnie. Miała na sobie jeansy wywinięte do kostek i liliowy podkoszulek. Jej rozpuszczone, blond loki lekko falowały na słabym wiaterku. Już chciałem się wycofać, ale mnie zobaczyła. Zawołała do mnie:

– Hej, Percy. Myślałam, że przyjdą jeszcze Silena i Grover. Widziałam, że z tobą szli. – powiedziała dziarskim tonem.

– Oni musieli… ee… No, wiesz. Iść. – powiedziałem. Inteligentniej powiedziałby to Polifem.

– Rozumiem. – odparła dziewczyna za śmiechem. Po czym dodała z troską w głosie. – Coś się stało, Percy?

Dobra, teraz albo nigdy.

– Ja. Ja chciałem… – wydukałem i zacząłem grzebać po kieszeniach w poszukiwaniu pudełka z pierścionkiem. O nie! Chyba nie zostawiłem go w pokoju?! Jest!

Wziąłem pudełko do ręki i ukląkłem na jedno kolano:

– Annabeth, czy zrobisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żo… Plusk! – pudełko wpadło do wody. Już chyba gorzej być nie mogło. Annabeth patrzyła na mnie rozbawionym wzrokiem. Zwróciłem się do krawędzi pomostu, teraz już na dwóch kolanach i próbowałem wyłowić pierścionek. Kontem oka zauważyłem Grover i Silene przyglądających się całej akcji zza drzewa. Ja ich po prostu zabiję. Grover leżał na ziemi i śmiał się, a Silena kręciła głową z niedowierzaniem. Zobaczymy jak oni się będą oświadczać!

Wymacałem nareszcie pudełko (na szczęście nie zdążyło opaść zbyt głęboko), gdy poczułem jak ktoś łapie mnie za nadgarstek i obraca ku sobie.

Annabeth ujęła moja twarz w dłonie i pocałowała. Nawet nie zauważyłem kiedy wstaliśmy. Gdy skończyła całować, zapytałem:

– No więc…

– Co, no więc? – zapytała.

Ponownie ukląkłem na kolano, tym razem wszystko poszło zgodnie z planem:

– No, czy zrobisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną? – zapytałem.

– Jeszcze się głupio pytasz. – powiedziała Annabeth z udawanym oburzeniem.

– Co oznacza tak?

– Oczywiście, że tak!

Przykucnęła i pocałowała mnie w policzek, a ja wsunąłem jej pierścionek na palec i przytuliłem ją. Silena i Grover właśnie odczyniali cos na kształt jakiegoś szalonego tańca, ale Silena szybko się opamiętała, wyrwała swoje dłonie z dłoni Grover, wygładziła koszulkę i uśmiechnęła się szeroko do mnie. Grover zaś podnosił dwa kciuki w górę. Uśmiechnąłem się i tym razem to ja pocałowałem Annabeth.

W zasadzie mogło być lepiej, ale nie jest aż tak źle, no nie. W końcu zawsze może być gorzej.

Od autorki: moje opowiadanie jest inspirowane tym oto rysunkiem: http://burdge-bug.deviantart.com/gallery/#/d2yszk3. Po prostu kiedy go zobaczyłam, pomyślałam sobie, że fajnie by było rozwinąć cały epizod 😀 każdego tak przy okazji to bardzo trudno było mi wczuć się każdego rolę mężczyzny.