NO MYTHS (Prolog)

– Pewnego niesamowitego, cieplutkiego dnia pewien idealny chłopczyk wstał i uznał, że podbije serce damy, która będzie najczystsza ze wszystkich, najpiękniejsza ze wszystkich, najinteligentniejsza ze wszystkich i w ogóle najlepsza. Chłopczyk oczywiście żeby zdobyć jej miłość na wieki, musiał pokonać wielkiego, obrzydliwego i strasznego zielonego smoka, który okradał mieszkańców królestwa. Ale król nie chciał tak łatwo dać chłopcu córeczki za żonę. Chłopczyk starał się ze wszystkich sił – udawał skromnego, walecznego i odważnego – starał się być pod każdym względem idealny. Ale król dalej nie uważał, że zasługuje on na jego córkę. Dogadał się więc z potworem morskim, który miał zaatakować jego krainę, by król mógł poddać próbie chłopczyka. Potwór morski zniszczył port, a król wysłał natychmiast chłopczyka, by udowodnił, że się nadaje. Ale chłopczyk był przerażony. Nie pojechał od razu do zniszczonego portu, tylko zatrzymał się w karczmie. W karczmie pokrzepił się, a kiedy był gotów wyruszył na podbój bestii. Udało mu się, ale król dalej nie zgadzał się na ślub z królewną. Królewna wiedziała o staraniach chłopczyka, ale bała się, że nie dorówna mu w idealności. Z tego powodu nie chciała wychodzić z pokoju, a kiedy wychodziła, to po to, by odpocząć i się zrelaksować, piła magiczne napoje na poprawienie odwagi i nie zamierzała zamienić z chłopczykiem ani słowa, chociaż według opinii publicznej do ślubu miało w końcu dojść. Chłopczyk tymczasem zmęczył się idealnością i był zły, że królewna go odtrąca. Przestał wierzyć w jej perfekcyjność. Coraz częściej pokrzepiał się w karczmach. Jednak po jakimś czasie król oświadczył, że przyjmuje oświadczyny chłopczyka i wydaje córkę za mąż. Ślub się odbył, a sześć miesięcy później urodziło się duże, zdrowe, silne niemowlę. Otoczenie przemilczało pewne nieścisłości i życie wiodło się dalej.

– Co za szajs. Zebrało się panu na marne bajeczki? Chyba nie o tym mieliśmy tu rozmawiać – Dziewczyna dopala papierosa i gasi go, nie spiesząc się, w popielniczce. W pokoju jest ciemno, jedyny blask, dzięki któremu można rozpoznać kontury postaci pochodzi od księżyca za oknem i samotnej latarni ulicznej postawionej w mrocznej uliczce. – Miał mi pan opowiedzieć o mojej rodzinie.

– Czy tego nie robię? – odparł spokojnie, rozsiadając się wygodniej na krześle. – Twój dziadek był właścicielem i prezesem jednej z największych firm transportowych. Niestety miał miejsce ciąg niefortunnych wypadków i całe przedsiębiorstwo zbankrutowało. W mniej więcej tym czasie z twoją matką związał się twój ojciec. Jako członek rodziny, i to mężczyzna, musiał pomóc teściowi. Powstrzymał kryzys i nie dopuścił do wylądowania na bruku. Twoja rodzina stała przed ryzykiem odebrania im wszystkiego – pieniędzy, prestiżu. Była zagrożona komornikiem. Jednak twój ojciec w ostatniej chwili naprawił błędy twojego dziadka i firmę. Ojciec twojej matki nie był przekonany co do jego szczerości – uważał, że zamierza przejąć firmę, zyski i ich wyrolować. Twoi rodzice nie byli jeszcze małżeństwem, pozycja twojego ojca nie była pewna względem nich. Twój dziadek więc całkiem umyślnie doprowadził do kolejnego kryzysu, w skutkach czego wiele osób straciło pracę, jednak twojemu ojcu znowu dane było uratować wszystko. Ale to nie był dla nich łatwy czas. On był ciągle zestresowany, spędzał w barach każdy wieczór. Upijał się do nieprzytomności i wielokrotnie zdradzał twoją matkę. Ona nie wiedziała co ma zrobić, myślała, że to jej wina, aż w końcu też zaczęła pić, na tak zwaną ,,poprawę humoru’’. Przestali ze sobą sypiać; mieszkali ze sobą, ale nie byli do końca razem, jedynie funkcjonowali obok siebie. Wtedy jednak twojemu ojcu udało się opanować sytuację w firmie i dziadek uznał, że to dobra partia. Zaczął ich nagle namawiać do małżeństwa, co w końcu się stało, ale nie polepszyło stosunków między nimi. Oboje siebie wielokrotnie zdradzali. W końcu zaczęli razem sypiać, jednak urodziłaś się zdecydowanie zbyt wcześnie, by być córką swojego ojca.

– Przecież to bez różnicy – i tak nie znałam nikogo bliskiego.

– Jednak w opinii społeczeństwa, jak i całej bliższej i dalszej rodziny, byłaś jego córką. Już w mojej bajce to widać – skoro królewna wcześniej nie znała chłopczyka, to jakim sposobem po sześciu miesiącach urodziła zdrowe i silne dziecko? To nie było jego niemowlę. Królewna pijąc w jakimś barze zdradziła go i zaszła w ciążę. Zresztą, jak on się pokrzepiał? W sumie wychodzi na jedno – ta opowiastka i historia twoich rodziców to to samo. Różnica tylko jedna – tam ludzie domyślali się o tobie, a tu nie mieli pojęcia. Ta bajka została wczoraj wymyślona na potrzeby tej rozmowy. Chodzi mi tu o co innego – żebyś zrozumiała, że w opowieściach, nawet takich zupełnie dziecinnych czy baśniowych, może być zapisana prawda.

Dziewczyna przez moment patrzy na mężczyznę bez wyrazu. W końcu sięga do torebki przewieszonej przez oparcie krzesła, grzebie w niej chwilę i wyciąga dyktafon. Włącza go, kładzie na stole i przeczesuje włosy palcami, w czym można znaleźć ślady nerwowości, która kryje się w dziewczynie. Nareszcie wyjmuje paczkę fajek, podpala papieros i wypowiada:

– Mów dalej.