Trzy przepowiednie (Prolog)

PROLOG

Tunel był ciemny. Bardzo ciemny. Straciłem już trochę ludzi, więc Kronos nie będzie zbyt zadowolony. Chyba, że wyrocznia powie coś użytecznego. Nagle coś dostrzegłem. To już tu. Tak jak na obozie wyrocznia ta była mumią. Lecz różniła się od tych, które do tej pory spotkałem. Ta była taka… mroczna. Jakby mimo tego, że nie żyje, ukrywała w sobie coś. Nie wiedziałem czym dokładnie jest owo „coś”, ale raczej niczym przyjemnym. Drżącymi palcami wyjąłem z kieszeni medalion z symbolem Kronosa i rzuciłem w stronę mumii, która po chwili skierowała ku mnie swoje martwe oczodoły.

– Pytaj – rozkazała głosem, który sprawił, że ja i reszta moich ludzi zadrżeliśmy.

– Co zrobić, by po spaleniu wnętrzności ofiotaura Percy nie zwrócił swojej mocy na nas?

Mumia odetchnęła wypuszczając długie, cienkie pasy czarnego dymu, które podpłynęły do mnie i związały w łydkach. Próbowałem się uwolnić, ale dym przyciągnął mnie do wyroczni.

– Sposoby dwa istnieją,
Pierwszy to ktoś kto potrafi Mgłę przejrzeć i mieczem doskonale władać.
Druga to Artemidy Łowczyni,
która umysł myli,
bo nie sama sobie los wybrała,
to Artemida jej go zgotowała.
Znajdź te dwie osoby,
a w historii nowy rozdział otworzysz.

Mumia opadła na swoje miejsce, uwalniając mnie. Wszyscy stali nieruchomo. Nikt nie usłyszał słów wyroczni, bo szeptała mi je na ucho.

– Co teraz, Luke – spytał Jeff. Była to jedna z nielicznych osób na statku, której za mówienie do mnie po imieniu nie groziło ścięcie głowy.

– Wracamy do Kronosa. Mam mu sporo do powiedzenia – odpowiedziałem.

CDN