Smok i Jego Heros (5)

  – Will.

  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jasnowłosa dziewczyna wpatrywła się  w chłopaka swoimi złotymi oczami. Wydawła sie być szczerze zainteresowana jego historia. Will opowiadał jej już od dłuższego czasu o Ameryce i Nowym Yorku.

– Nigdy tam nie byłam. Zanim… – urwała- Pewnie już nigdy nie będę.

– Kim jesteś? Co tu sie dzieje?- palnął cicho Will, mimo ze obiecał sobie o nic na razie nie pytać.

– Mam na imię Saphira. Urodziłam sie w…

– Najpierw powiedz mi o tym miejscu. Gdzie jestem?  To jest Londyn?

– Może ograniczysz sie na razie do jednego pytania?

Will prychnął jak miał w zwyczaju  i spojrzał z wyrzutem na swoją rozmówczynię.

Saphira rozesmiala sie na ten widok, ale w duchu pouczyła się, że musi uważać na tego chłopaka. Will miał w zwyczaju nadzwyczaj wprawnie  manipulować ludzkimi uczuciam. Nie pokazała tego po sobie i odparła:

– Tak, to Londyn. Ale nie taki, jaki miałeś okazję poznać.

– Nie miałem – odparł machinalnie.

– I nie będziesz miał. Wszystko się zmieniało.

  – Co się do cholery zmieniło?! I co tu chodzi?! Gdzie są wszyscy ludzie? – Gdy wykrzyczał się ze złości,  powoli ochłonął i kontynuował  już spokojniejszym, lecz wciąż pełnym jadu głosem – I co te ohydne, straszne potw…- chciał skończyć, ale  stworzenia robią na ulicach? – niemal wypluł słowa opisujące Smoki i cicho przeklął po starogrecku.

  – Willu, spokojnie. Wszystkiego dowiesz się w swoim czasie. Mamy teraz ważniejsze sprawy do omówienia.

  – Co jest ważniejsze?? – zapytał z udawanym przejęciem Will.

  – To, co się z tobą teraz stanie.

                                         ><*^*^*><

Powinna być szczęśliwa. Przypłynął statek, a z nim nadzieja. Wszystkie Smoki szykowały się do uroczystości. Rzadko zdarzała się taka okazja.

  – Już są – krzyknął jakiś mały kurier.  Jak na sygnał wszystkie stworzenia wylgnęły na plac i zajęły należne im miejsca na trybunach. Nastała pełna wyczekiwania cisza.

  – Oto oni.