Poetycko by Shays

Syn Hermesa

Byłem sam jak palec, jak ptak lecący nad wzgórzem

Uciekałem, gdzie mnie nogi poniosły

Przed głosem tak bardzo wyniosłym

Który z chmur mówił o moich początkach

Ty jesteś syn Hermesa, ty jesteś półbóg

Boskie dziecię

Nigdy nie zaznasz spokoju, nigdy nie otulisz się laurowym kwieciem

Nigdy nie będziesz zwycięzcą, zawsze wzgardzonym przegranym

I przez głos ten przekonany, uciekałem byle dalej

Radząc sobie z przeszkodami, sam wojując z innymi

Ciągle byłem sam jak palec

I wędrując łąkami żyznymi, asfaltem rozgrzanym od słońca

Spotkałem ją, córkę błyskawic, powietrza i gorąca

Już nie byłem samotny jak wcześniej

I głos mówiący z nieba jakby ucichł nagle

Czy to szczęście głupca, czy błogosławieństwo?

Czy pomyślny wiatr zawiał w żagle?

Szliśmy od tamtej pory razem

To było przysięgą złączenie

Gdziekolwiek byśmy nie poszli

Zawsze wrócimy do siebie

A teraz siedzę tutaj samotny

Mimo iż winnem się cieszyć

Córka błyskawic na ziemi,

Ja już dawno umarły

Jak można kogoś tak kochać

Może wiedzieć tylko ktoś

Śmierci i miłości lojalny

Bo mimo żem cię porzucił

I mimo iż całunem przykryty,

I spoczywający w grobie

To ciągle pamiętam o tobie

Pamiętaj, że nie ważne, co się stanie

Czy słońce zaświeci, czy deszcz zapada

To będzie mnie przypominać

I popłynie z twych oczu rzeka

Strumień łez się rozpada

I twe wspomnienia będą bolesne

Córko gromowładnego pana

Ale nie smuć się, córko błyskawic

Bo to jest przysięgą złączenie

Gdziekolwiek byśmy nie poszli

Zawsze wrócimy do siebie

I będę na ciebie czekał

Cierpliwie w zaświatach

Aż dnia pewnego mi się ukażesz

I znów będziemy ty i ja

Ty i ja będziemy razem