Elaine Rose i labirynt (3)

Rozdział 3: Tajemnice

Obudziła się o wschodzie słońca. Przez chwilę na nie patrzyła, a później umyła zęby i ubrała się. Wszyscy jeszcze spali, oprócz Annabeth. Siedziała przed domkiem i czekała na śniadanie.

– Cześć – przywitała się Elaine.

– Cześć. Jak się spało pierwszej nocy?

– Dobrze. Spotkałaś kiedyś Atenę?

Annabeth spojrzała na nią zdziwiona jej śmiałością.

-Tak, kilka razy. Kiedyś dostałam od niej czapkę niewidkę.

– Jak ona wygląda? – spytała Elaine.

– Ma czarne włosy i szare oczy. Jej twarz jest prawie zawsze poważna.

Rozmawiały do śniadania. Elaine poszła w kierunku pawilonu. Wyglądał jak Wielka ruina z czasów starożytnych. Usiadła przy stoliku Ateny.

Dyrektor obozu Pan.D zaczął coś mówić, ale przez hałas jaki robili herosi nie mógł ich przekrzyczeć .Wreszcie dał sobie z tym spokój.

– Cola – powiedziała do swojej szklanki.

W naczyniu pojawił się ciemny płyn pyszniejszy od normalnej coli.

Po śniadaniu razem z domkiem Ateny poszła na arenę.

– Najpierw trzeba ci dobrać miecz – oznajmiła Annabeth.

Trwało to krótko, bo gdy tylko wzięła trzeci miecz okazało się, że był wprost idealny.

– A teraz walka pokazowa dla nowicjuszy. Kto chce ze mną walczyć? -s pytała Annabeth.

Z tłumu wyszedł chłopak, którego wcześniej widziała.

– Ja – powiedział.

Na twarzy Annabeth zawitało coś w rodzaju” super, będę mogła cię zmiażdżyć”. Tłum zaczął wiwatować.

– Co się dzieje? – spytała się Annie.

– Cieszą się, bo będzie super walka. Ten chłopka to Percy Jackson, przyjaźni się z Annabeth. Oni są jednymi z najlepszych w walkach. Zaraz się o tym przekonasz.

Percy wziął miecz i tarczę i stanął na przeciwko Annabeth, która uśmiechała się z satysfakcją.

Jeden z satyrów dał znak rozpoczęcia walki czerwoną chustką i zaczęło się.

Pierwszy zaatakował Percy, ale Annabeth zdążyła uskoczyć. Atak i odparcie go. To się działo przez najbliższe kilka minut. Nagle Percy okręcił się wokół Annabeth i zdążył wytrącić jej miecz z ręki. Przyłożył jej swój do gardła.

-Eh, znowu dałeś się nabrać na tę sztuczkę Percy – powiedziała ze śmiechem Annabeth  i zanim zdążył zareagować walnęła go z łokcia w brzuch. Zwijał się z bólu  a, po chwili upadł na podłogę areny. Tłum herosów zaczął się śmiać. Z jego ręki wypadł miecz, a ona przyłożyła mu sztylet do gardła.

– Koniec walki – powiedział satyr.

– Wiesz, że ja ci dałem wygrać – powiedział Percy.

– Ta, zawsze dajesz mi wygrać.

– Ale wygrałem z tobą kilka razy.

– Teraz każdy będzie walczyć – zwróciła się do innych herosów.

– Pierwsza para Elaine Rose i Jake Stevens.

Weszła na arenę .Za nią wszedł jakiś chłopak – był całkiem ładny miał niebieskie oczy i ciemne włosy. Mógł mieć tyle lat co ona.

Annabeth podała jej miecz i tarczę.

– Spróbuj go zgnieść – powiedziała Annabeth na ucho.

Satyr znowu dał znak rozpoczęcia walki.

Stanęli naprzeciwko siebie. Chwilę się wahali kto ma zaatakować pierwszy. Zrobił to Jake, ale Elaine zasłoniła się tarczą. Nagle wstąpiła w nią jakaś siła. Zapragnęła jak wcześniej walczyć. Zaatakowała go z taką siłą, że o mało nie upadł.

Drasnął ją lekko w ramię, tak, że poleciała krew. Jednak ona nie zwracała na to uwagi.

Przeciwnik ją atakował. Kiedy nagle z tłumu usłyszała jakiś krzyk:

– I to ma być córka Ateny. Walczy beznadziejnie.

Wkurzyło ją to.

Ona pokaże tej durnej córce Aresa – pomyślała.

Poczuła jakby w brzuchu zacisnął się węzeł i nagle z jeziora wyleciał strumień wody i uderzył w córkę Aresa. Wszyscy byli w szoku, ponieważ woda owinęła się wokół Elaine nie dotykając jej i czekała na dalsze instrukcje. Machnęła ręką i woda wróciła do jeziora.

Ktoś ją pociągnął za rękę i poprowadził w kierunku Wielkiego domu.

– Chodź. Musimy porozmawiać z Chejronem.

Siedziała w salonie Wielkiego Domu i czekała. Czekała i czekała, aż centaur Chejron wszedł do salonu.

– Musimy porozmawiać. Nie jesteś zwykłym herosem. Moje podejrzenia sprawdziły się. Twój ojciec pochodził ze starożytnego rodu herosów.

Nic nie powiedziała.

– W twoim rodzie byli synowie i córki różnych bogów i prawdopodobnie odziedziczyłaś po nich zdolności. Nie jesteś tylko mądra, ale też panujesz nad wodą, jak się przekonaliśmy niedawno. Dowiedziałem się, że pochodzisz od dzieci Dionizosa, Posejdona, Hekate, Chloris. Pochodzisz z jednego z najpotężniejszych rodu herosów.

– Co teraz? – spytała.

– Musimy odkryć twoje zdolności. Staw się jutro w na arenie o 6. Jesteś niezwykła i trzeba ciebie dobrze wyszkolić. Wiele wrogów Olimpu chciałoby cię mieć po swojej stronie. Idź już i nie mów nikomu o naszej rozmowie i swoich mocach.

– Dobrze, nie powiem.

Niebo usiane gwiazdami patrzyło na nią – płaczącą w drodze do domku Ateny. Zawsze chciała być zwykła, ale wiedziała, że coś było nie tak. Zawsze to wiedziała. Weszła cicho do domku Ateny. Całe jej rodzeństwo siedziało w ciszy i czekało na nią.

CDN