Ucieczka przed strachem (2)

Dedykuje dla osób, które to czytają.

W sumie ten obóz jest fajny, a najlepszy jest ten pomysł z bogami, bo nie bardzo wierzę, że coś takiego istnieje. Uwierzyłam w to dopiero, gdy zobaczyłam satyrów. Zakręciło mi się w głowie, ale Annabeth mnie przytrzymała. Powiedziała mi, że  to  normalne, ale to mnie i tak nie pocieszyło. Czym prędzej się oddaliłam.

Widziałam: boisko do siatkówki, ściankę wspinaczkową, oraz arenę szermierczą, na której dzieciaki biły się na miecze.

– Czyli każde dziecko jest dzieckiem boga?
– Tak, albo satyrem, lub najadą, czy nimfą.
– A kto jest twoim boskim rodzicem?
– Atena, grecka bogini mądrości i wojny.
– A kto moim?
– Dobre pytanie. Jeśli będziesz miała szczęście to może uzna cię nawet dzisiaj.
– A dlaczego nie w każdym domku jest jakieś dziecko?
– Nie każdy je ma. Na przykład Hera i Artemida nie mogą, bo przysięgły – odpowiedziała. -A ile Ty masz lat?
– We wrześniu skończę 13 lat.
-To już nie długo.
– Mam nadzieję.
– A tu są stajnie – powiedziała.
Nie musiała mówić.W wielkim pomieszczeniu było mnóstwo koni, a jeśli mnie wzrok nie mylił to niektóre konie miały skrzydła. Szybko opuściłyśmy to miejsce, bo tu strasznie śmierdziało.
Trudno było mi zrozumieć tą całą paranoje o bogach, ale pomyślałam, że nie będę zadawać więcej głupich pytań.

Po chwili rozległ się dźwięk konchy, jak powiedziała Annabeth, wzywający na posiłek.

Super było to, że jak doszłyśmy do sali jadalnej, to było wiele stołów. Niestety ja musiałam usiąść przy takim przy którym siedziało, już około 15 dzieciaków w moim wieku. Podobno to stół dzieci Hermesa, chociaż kilkoro z nich, tak jak ja też było nieuznanych.
Niezła sztuczka z tym wyczarowywaniem jedzenia. Poprosiłam o musli z czekoladą, surówkę z jabłka i do tego lemoniadę. Kolacja była wyborna! Po kolacji miała się odbyć nowa gra terenowa, polegająca na szukaniu rogu obfitości, umieszczonym na grzbiecie jednego z
25 potworów. Mieliśmy grać po 5 osób w zespole.
– Ja będę z Percym, moim chłopakiem, satyrem Groverem  oraz Tysonem  bratem Percego. Jak chcesz to możesz z nami.
-Pewnie.
Przedstawiła mnie, a Percy powiedział, że ma nadzieje,że moim boskim rodzicem, nie jest Ares.
– A tak wogóle to,który z twoich rodziców jest śmiertelnikiem?- zapytał Tyson
-Obydwoje rodzice zginęli w pożarze.
-Dobra zaczynamy – popędziła Annabeth.- A  masz jakąś broń?
– Nie.
– To powinno na ciebie pasować – powiedziała wręczając mi miecz, tarczę i hełm. Miecz pobłyskiwał w świetle słońca, wyglądając złowrogo. Hełm był zwieńczony czarnym pióropuszem, jak te pozostałe.Tarcza była czarna, jak heban.
-Drużyna marsz!- wrzasnęła Annabeth.
Szliśmy przez las, a Anny trzymała Percego za rękę. Było widać, że są parą.
Aż nagle usłyszałam ryk. Przypominał on raczej ryk zmieszany z warczeniem.
Nastawiłam uszu. Nie znałam takiego dźwięku.
– Piekielne ogary – mruknął Tyson. -Mam nadzieje, że tu nie ma Pani O’Leary.
-Kto to?
-Nasza ogarzyca. Kiedyś ci ją pokarzę.
Skowyt ucichł.Wśród  zarośli coś się poruszyło. Instynktownie uniosłam broń. Coś warknęło i rzuciło się do przodu.
– AAA!!!-krzyknęłam.
Stwór był wielkości ciężarówki. Miał czarne oczy, a z pyska ciekła mu ślina. Cofnęłam się, ale tam stał drugi. Zamachnęłam się mieczem. Coś syknęło i buchnęło, a piekielny pies rozwiał się w powietrzu. Osłabiona wywróciłam się w krzaki, lecz od razu się podniosłam i popatrzyłam na przyjaciół. Oni to dopiero walczyli. Percy zabił już 2 potwory, więc zostały mu jeszcze 3. Anabeth i Tyson walczyli z 3 skorpionami. Nie szło im za dobrze. Z moich obliczeń wynikało, że zaatakowało nas 9 potworów. Skoczyłam do przodu, lecz się wywróciłam się o jakiś róg. Tak, to było to róg obfitości! Szybko wsadziłam go do kieszeni i ruszyłam do przodu, by pomóc kolegom.
Od tyłu prosto się zabijało więc w  końcu trafiłam 2 skorpiony. Percy sam już sobie poradził, więc wygraliśmy. Z radosnymi okrzykami wybiegliśmy z lasu, gonieni przez piekielnego ogara.
Hejron przykłusował do nas i zadął w konche. Aż nagle zatrzymał się oniemiały
Uświadomiłam sobie, że nagle na moim hełmie pojawił się jakiś znak. Była  to sowa. Symbol Ateny.
-Witaj, Luno Birry, córko Ateny!-powiedział