Dziecko ciemności

Noc

Jest wiosna, słońce grzeje, lekcje się już skończyły. Można myśleć że to może być raj, ale nie dla mnie. Nienawidze słońca. Działa na mnie strasznie. Opadam z sił, czuję się jakbym nie spał przez całą noc,a moja skóra robie sie czerwona nawet przy słabych promieniach. Na szczęście moja droga powrotna do domu biegnie przez las,oczywiście jest szybsza dorga, ale nie chce się narażac na udar czy coś jeszcze gorszego. A tak właściwie to sie nie przedstwiłem. Mam na imie Peter Ray i mam 14 lat, Mam ADHD i dyslekcje, czyli to samo co wszystkie dzieci półbogów. Mój ojciec umarł jak miałem 8 lat. Matka była Boginią, lecz nie wiem jaką bo mnie nie uznała. W obozie spędziłem jeden dzień i uciekłęm z tam tąd. Czemu ? Nie pasowałem tam.Nie lubie zabaw na słońcu, a nie zamierzałem spędzić 2 miesięcy patrząc jak oni się świetnie bawią a ja siędzę w budynku i się nudze. Włuczyłem sie po kraju, zwiedzając najpiękniejsze miejsca i uciekając przed potworami. Z obozu wziołem sobie broń. Krótki miecz z niebiańskiego stali. Był dobrze wyważony ale nie pasował do mnie, jak żadna broń która był w obozie. Ale w racamy do początku. gdy wyszłem z lasu skierowałem sie prosto do korytarzy między blokami. Nigdy nikogo tam nie spotkałem ale dzisiaj stało tam dwóch nastolatkw,mieli może czternaście,pietnaście lat.

-Trzeba sie pośpieszyć-powiedział jeden z nich. Miał czarne włosy i czarne oczy. Miał na sobie niebieską bluze i dzinsy.

-Dawno już byśmy to zrobili gdybyś go nie zgubił- odpowiedział wkurzony. Byl potęznie zbudowany. Miął ciemne blond włosy. Zieloną kórtke i dresowe spodnie.

Zaciekawiła mnie ich rozmowa,miałem ochote podsłuchać ale stwierdziłem ze lepiej nie szukać sobie nowych kłopotów. Miałem włąśnie wchodzić do swojego bloku,gdy usłyszełem chałas  skąd własnie wyszedłem. Wiedziałem ze nie powinnienem tam wracać ale moja ciekawośc zwyciężyła. A to co zobaczyłme nie poprwaiło mi chumoru. Jeden z tych dwóch leżał nieprzytomny z rozwaloną głową przy ścianie, a drugiego z nich przygniótł wielki pies, chyba takie psy nazywali ogarami,ale wtedy nie byłem pewny.Wyjołem miecz i rzuciłem się na potwora,ale ten nie był ani głuchy ani ślepy i zobaczył mnie. Wtedy stało się coś dziwnego. W alejce zrobiło sie strasznie ciemo, a był w końcu srodek popołunia. Ogarowi to specjalnie nie przeszkadzało bo rzucił się na mnie od razu. Gdyby nie to że że widze w ciemnościach to penie bym już nie zył.Jak tata jeszcze żył mówił żę będe mógł pracować w kopalniach albo w kanałach,a mnie nie bardzo to cieszyło.Lecz tym razem ta umiejętnoścć uratował mi życie. Odskoczył w lewo i dzgnołem potwora w brzuch. Miecz utknoł w nim. Niestety potwór nie zginoł. I teraz zaczołem się bać. Jak bez broni mam walczyć z taką bestią? Ale ogar nie rzucił się na mnie, rozglądał sie jakby mnie nie widział. Może przez rane osłabł na tyle że nie mógł walczyć, ale nie o to chodziło. bestia roglądneła sie jeszze raz i ruszyła żęby dobić moich towarzyszy. Mimowlonie popatrzyłem na moje ręce. Zamiast rąk były tam ciemna mgła, ale nie tylko nie miałek rąk, nie miałem nieczego,moje ciało wyparowało. Nie było czasu by się nad tym zastanawiać, podbiegłem do potwora który miał juz się zajmować herosami bo pewnie nimi byli. Wbiłem miecz głębiej. Ogar zawył a jego ciało zaczeło sie rozsypywać. Chwila musiała minąc zanim sie otrząslem z tego co właśnie się stało, pewnie stałbym oszołomiony dłużej gdyby nie to ze kołomnie lezało dwóch prawie martwych nastolatków      Pomogłemim dojść do siebie. Na szczęscie obaj przeżyli.

-Jak ci się udało go zabić ?-powiedział to blondyn ktory okazało sie że miał na imie James, a ten drugi miał na imie Frank

Opowiedziałem im co się przed chwilą wydarzył, a oni patrzyli na mnielekko się uśmiechająć.

– To chyba czeka nas nagroda  wbozie!-powiedzial Frank bardzo zadowlony

-Czemu ?

-Bo znależliśmy dziecko ciemności-odpowiedzieli razem