WODA, OGIEŃ, ZIEMIA, POWIETRZE, METAL… SER?! (Prolog)

Dedykuję to Pallas Atenie (i mam nadzieję, że Ci się spodoba), elfceElli, Angie (współautorce) i Domi.

– Sophio Galerio de Rose!
– Tak słucham?- poderwałam głowę z ławki i zawisłam w bezruchu przez kilka długich sekund i przyglądałam się oczom uczniów klasy 6b, wszystkie były zwrócone na mnie.
– Odpowiedz na moje pytanie!- wrzasnęła nauczycielka.
– A jaką mamy lekcję?- spokojnie zapytałam. Tym pytaniem wyprowadziłam panią Cillberg z równowagi.
– Marsz do dyrektora, ale już!- i wypchnęła mnie z klasy. Który to już raz zmierzałam korytarzami do pokoju dyrektora w każdemu znanym powodzie? Już dawno przestałam liczyć. Nigdy nie
chodziło o oceny, tylko o mój charakter i „dziwne wypadki” jak to ładnie kiedyś ujął nauczyciel historii. A tak na marginesie jestem Sophie, mam kasztanowe, falowane włosy do ramion i dosyć
„niezwykłe” oczy, bo jeśli popytać różnych osób to wynikałoby, że mam albo zielono piwne, albo brązowo niebieskie (tak jest różnica między piwnym, a brązem) albo (co jest naprawdę
dziwne) żółto czerwone. Mieszkam w internacie, podobno moi rodzice zrobili to „dla mojego dobra”, taa każdemu znana gadka. Co najdziwniejsze (dlaczego to jest dziwne w pewnym czasie się
dowiecie) znam moich rodziców. Ale odchodzę od tematu. Nasz dyrektor to równy gość (jak na dyrektora), nie zadaje zbędnych pytań, nie czepia się (w przeciwieństwie do niektórych), i ma
dużo cierpliwości (szczególnie do mnie).
– Co tym razem Sophie?- zapytał kiedy weszłam do jego gabinetu.
– Nic nadzwyczajnego przysnęłam na „niezwykle ciekawym” wykładzie. – odpowiedziałam
– Kiedy masz 12 urodziny? – zapytał ni stąd, ni z owąd.
– Były miesiąc temu, ale co to ma do rzeczy?- zapytałam i wysłałam mu moje spojrzenie typu ” pytanie, które wymaga odpowiedzi „.
– Bardzo dużo, Rose. Wysyłam cię na wakacje- oznajmił
Teraz to mnie zamurowało pierwsze co mi przyszło na myśl to „- WTF?!”, ale nie chciałam wyjść na idiotkę więc zapytałam tak.
– Gdzie? Kiedy? Jak?- zasypałam dyra pytaniami
– Nowy York. Teraz. Samolotem. Masz tu bilety Frank cię zawiezie na lotnisku spotkasz chłopaka imieniem Percy Jackson zaufaj mu, on zaprowadzi cię do obozu.
– Dobrze, panie Chejronie.

Jeżeli się podoba to pisać w komentarzach, jeżeli się nie podoba to też pisać w komentarzach 😉
Czekam. Lyssa