Rzymsko-Greckie Rodzeństwo (8)

[Amelia]

Następnego dnia rano ruszyliśmy na podbój świata. No, był mały problem na lotnisku.. naprawdę malutki  ( Seba mówi, że czas zmienić nazwisko. Wyjątkowo się zgodzę. Ale do rzeczy… ).

– Dobra, trzeba wypełnić te papiery – westchnęła Luna przerzucając kartki – eee Amelia, Sebastian, jak wy tak właściwie macie na nazwisko? – i w tym momencie jak na zawołanie zaczęliśmy się śmiać.

– I tak tego nie powtórzysz, a tym bardziej nie zapiszesz – wydukałam przez śmiech.

– Ta, bardzo śmieszne – mruknęła – no to jak? – Sebastian odkaszlnął, nadając temu co powie powagę. Sama musiałam zagryzać wargę, żeby z niego nie lać.

– Brzęczyszczykiewicz – nie wyrobiłam i ponownie zaczęłam rżeć jak koń w porze karmienia. Dobra, to jest CHORE śmiać się z własnego nazwiska, nie? Ale jak to mówią… aj tam aj tam.

– Ty, jaja se robisz. Błagam, powiedz, że robisz sobie jaja – czy powinnam w tym momencie opisać jej minę? Trochę jak osoba z biegunką wpieprzająca cytrynę.

– Nie, droga Luno – wyszczerzyłam się i odpowiedziałam za niego – ale rozważamy zmianę nazwiska. Może jakieś Niemieckie? Hm… sądzę, że…

– ZAMKNIJ SIĘ! – czy Sebastian zawsze musi mi psuć zabawę? TATO bo on na mnie krzyczy! Tatooooo no weź go! Bo będę płakać! Ale teraz na poważnie. Czekało nas łapanie starożytnych morderców a ja i mój niezbyt ogarnięty braciszek ( mam wrażenie, że kiedyś od jego imienia utworzą nazwę choroby psychicznej ) woleliśmy sie kłócić.

– Debil – mruknęłam podkładając mu nogę. Haha, gapa nie zauważył i się wyrąbał  łapiąc się sukienki Hazel ( swoją drogą, od kiedy ona chodzi w sukienkach? ).Biedna.

– SEBASTIAN! ZAPIEPRZAJ DO HAJ EMU I ODKUPUJ CIOŁKU ULICZNY! – ooo dobra riposta. Że ja nie wpadłam na to wcześniej?

– Zapieprzać to ty sobie możesz – ryknął niczym Jeleń w porze godowej. Mmm jakie ja mam ostatnio zarąbiste skojarzenia. Aż się sama sobie dziwię.

– CISZA DZIECI, BO JAK JA WAS UCISZĘ TO BĘDZIECIE WŁASNE JĘZYKI PO AUTOSTRADZIE GONIĆ! – Nico, poważny buc. Posłałam mu spojrzenie wyrażające, jaki to on jest godny pożałowania.

Stety, niestety, nastał spokój i cała nasza kochająca się rodzinka wsiadła do samolotu i poleciała w pizdu. Czyli do Obozu Herosów w Juesej [ Sebcia mówi, że piszę się USA. Ma problem ].

–  Po co my tam tak właściwie lecimy? – zapytałam gdy siedzieliśmy sobie w samolocie wpieprzając darmowe orzeszki.

–  Potrzebujemy pomocy Leo – zaczęła Luna a Hazel zmieniła się w dojrzałego pomidora. Pamiętasz, jak rozmawialiśmy o tej maszynie, która mogłaby unieruchomić ducha? Tylko Leo, być może,  będzie potrafił takie coś wykonać – ziewnęła – ale teraz to ja chyba pójdę spać.

Co by tu jeszcze dodać? Sebastian ma lęk wysokości. Muhahaha, kolejny temat do dręczenia go. Fuck Yeah!

[Sebastian]

Umieram! Rzygać mi się chce! Ratujcie! Na Plutona! Ogar!

[Amelia ]

Spieprzaj debilu, bo nikt nie chce słuchać dźwięków twej odbytnicy i niewyżytego żołądka.

Na czym to  ja?

Ah, tak, samolot. Najlepsze w tym samolocie było to, że… aaa eeee yyyy ooo aaaaaa…. zapomniałam co miałam powiedzieć.

Na bogów! Te oczy! Nieziemskie! O słodka Afrodyto, chyba się zakochałam! ON jest cudny….

.,.,.,.,.,.,.,.,

Pip…Pip…Pip… audycja została spowodowana z powodu problemów żołądkowych Sebastiana i utraty oddechu przez Amelię. Gdy rodzeństwo powróci do normalności zostaną poproszeni o kontynuowanie.