Poetycko by Quickdroo: Ballada o Córce Ateny i Synu Morza

Hej! Dawno nie wstawiałem żadnych poetycko (a przynajmniej żadnych bardziej klasycznych), ale jakiś czas temu przyszła mi do głowy pewna inspiracja i pomyślałem, że czemu nie. Mam nadzieję, że się spodoba, i z góry przepraszam wszystkich fanów pewnego shipu, który będzie tu wzięty pod lupę. W ramach nawiązki przyjmijcie proszę ode mnie dedykację, o fani tego shipu, gdyż sam do Was należę! W sumie to wychodzi trochę na to, jakbym po części dedykował to sam sobie, ale już nieważne, dedykacje rozpisane.

Enjoy!

Ballada o Córce Ateny i Synu Morza (Stoję na plaży szerokiej…)

*

ONA

Stoję na plaży szerokiej i myślę o Tobie,

O długich pogaduchach i dogadywaniu sobie,

Lecz Ty myślami wypływasz poza mnie, zbyt w górę,

Czuję wzburzone fale oblewające mą skórę.

*

ON

Stoję na placu szerokim i myślę o Tobie,

O dawnych obietnicach, szarych miastach, o prostocie,

Ale prostota Cię nudzi, potrzebujesz wrażeń,

Wyjechałaś więc ode mnie po więcej nowych marzeń.

*

ONA

Marzenia i sny me z Tobą zawsze są związane,

Nawet kiedy zmieniam miejsca, to trwają nieprzerwanie,

Bo tęskni się za ludźmi, nie za miejscami…

*

ON

…A Ty tęsknisz za mną, ale nie za nami.

Wiele marzeń masz i nie wiesz, które szczęście wybrać,

Chociaż może jednak wiesz, bo przy Tobie mnie nie widać.

*

ONA

Nieważne me szczęście, jeśli nie jest też i Twoje,

Lecz dla Ciebie szczęście to tylko dwóch we dwoje.

Powinieneś rozumieć szczęście fal, szczęście wody,

Która płynie przez wszystko bez żadnej przeszkody.

*

ON

A więc chcesz być jak te fale, płynące nieustannie,

Nieważne czy to sztorm, czy też spokojne dryfowanie?

Powinnaś rozumieć szczęście wiedzy, szczęście pewności,

Które trwają stale bez względu na okoliczności.

*

ONA

A więc chcesz być za to jak ten głaz albo kamień,

Co trwa wciąż w bezruchu, ale chociaż wie, że nie rusza się wcale?

Powinieneś wiedzieć, że pod wodą, czasem mętną jak atrament,

Też istnieje potężny, kamienny fundament.

*

ON

A czy Ty wiesz, że ten głaz, chociaż sam się nie ruszy,

To też nikt inny go nie zmieni lub nie wykruszy?

Powinnaś wiedzieć, że jedno drąży skałę – kropla!

Starczy jedna, a już z kamieniem można się rozstać.

*

ONA

To Twa odpowiedź na każdą podróż trochę dalej?

Chcesz wyrzucić każdy, jaki wpadnie Ci w ręce mokry kamień?

Czy Ty wiesz, że sucha skała, w wyniku ściskania,

I tak będzie mokra przez pot i wysiłek silnego trzymania?

*

ON

Słuchaj, jesteśmy razem długo, znamy się jeszcze dłużej,

Podczas podróży przez piekło mogłem zawierzyć Ci duszę,

A teraz stoisz gdzieś daleko, wszystko dziwnie obmierzło.

Czy byłem Ci potrzebny tylko kiedy szłaś przez piekło?

*

ONA

Dobrze wiesz, że nie.

ON

…

*

ONA

Potrzebowałam Cię wtedy, potrzebuję teraz,

Uczucia się nie zmieniają, co najwyżej miejsca.

Zrozum, nie można całe życie iść przez otchłanie,

Musisz w końcu zadać sobie pytanie: „Co dalej?”

*

ON

Ja jeszcze nie zadałem, Ty już za mnie odpowiedziałaś,

Jednym sercem w imieniu dwóch serc wybrałaś.

Zrozum, nie chcę Ci brać wszystkiego, co jest dla Ciebie ważne,

Pragnę tylko… być tego częścią, jak dawniej.

*

ONA

…

*

ON

Wiesz, czym moje „dalej”? Tam, gdzie Córka Ateny stoi.

Niemożliwym to teraz, więc by tęskność zagoić

Stoję na placu szerokim, w pięknym, szarym mieście,

Wyobrażając sobie, że podziwiam Ciebie.

*

ONA

Wiesz, czym moje „dalej”? Tam, gdzie Syn Oceanu stoi.

Niemożliwym to teraz, więc by tęskność zagoić

Stoję na plaży szerokiej, przy szumiącej wodzie,

Wyobrażając sobie,

że stoję przy Tobie.