Ponad życie – Percy i Annabeth (1)

Cześć to moje pierwsze opowiadanie na tym blogu. W ogóle to pierwsze, które publikuje w internecie. Wiem, że jest tam dużo błędów ortograficznych, za co bardzo przepraszam. Mam nadzieję, że wam się spodoba, ale również liczę na szczere komentarze.

Percy

Minął rok od wojny z Gają i gigantami. Na świecie wreszcie panuje pokój. Gdy wszedłem do domku Posejdona na łóżku siedziała jakaś postać. Z początku myślałem, że to Tyson, ale szybo zorientowałem się, że to nie cyklop.

-Cześć mam na imię Charlie!-powiedział chłopak wyciągając do mnie rękę.

-Cześć-odpowiedziałem niepewnie.

Charlie wyglądał prawie tak samo jak ja, tyle, że był chyba trochę młodszy. Miał ok. 12 lat. Miał czarne włosy, zielone oczy i ten sam łobuzerski uśmiech co ja. Nie mogłem uwierzyć, że mam brata. Byłem trochę zły, że nie jestem już jedynym synem Posejdona, ale starałem się tego nie pokazywać. Gdy wyszedłem z zamyślenia, to również podałem mu rękę i zacząłem mówić.

-Jestem Percy. Długo już tu jesteś?-zapytałem.

-Nie z pół godziny-odpowiedział.

Widziałem, że jest trochę zestresowany, w sumie to mu się nie dziwię. Pewnie, nie czuje się lepiej niż ja, gdy znalazłem się pierwszy raz w obozie. Chciałem go trochę pocieszyć, ale nie mogłem poskromić ciekawości, więc zacząłem go wypytywać:

-Jak trafiłeś do obozu?-zapytałem na początku.

-Siedziałem w domu gdy nagle do drzwi ktoś zapukał. Moja mama wstała i otworzyła drzwi. Do mieszkania weszła kobieta miała ok. 20 lat i przedstawiła się jako stara koleżanka mojej mamy z czasów dzieciństwa. Widziałem w oczach mamy zdziwienie, więc domyśliłem się, że nie pomięta tej kobiety, ale mimo to, poszła do kuchni zrobić jej kawę. „Koleżanka” mamy usiadła przy mnie i zaczęła mi się dziwnie przyglądać, podczas gdy w kuchni pożyła się dla niej kawa. Po chwili za pasa wyciągnęła nóż i rzuciła się na mnie-chłopak przerwał na chwilę, a w jego oczach zobaczyłem łzy.

-Nie przejmuj się, mów dalej-powiedziałem choć wiedziałem, że to i tak nic nie da.

Chłopak po chwili namysłu otarł łzy i zaczął mówić dale.

-W tym momencie weszła moja mam, ale kobieta pstryknęła palcami, a ona rozpłynęła się w pył. Wtedy usłyszałem dźwięk tłuczonego szkła i na kobietę rzuciła się jakaś dziewczyna. Miał kruczoczarne włosy i bardzo niebieskie oczy. Za nią weszła dziewczyna w brązowych włosach, która pomogła mi wstać.

-Thalia i Clariss – powiedziałem po cichu. Chłopak chyba nie dosłyszał i ciągnął dalej.

-Gdy ta pierwsza wstała z podłogi to potwora już nie było. Obydwie wyprowadziły mnie na zewnątrz gdzie stały dwa pegazy. Ja wsiadłem na czarnego razem z brunetką.

Po piętnastu minutach znaleźliśmy się tu. Gdy wylądowaliśmy dookoła nas zebrała grupka osób i wtedy nad moją głową pojawił się trójząb, więc ten centaur – Chejron przyprowadził mnie tu- dokończył chłopak.

Teraz dopiero uświadomiłem sobie, że od wspomnienia matki zaczął płakać. Usiadłem koło niego na łóżku i zacząłem opowiadać o swojej matce. O tym jak ona została porwana. W sumie miałem spotkać się Annabeth, ale dowiedziałam się, że jednak przyjedzie dopiero jutro. Chłopak z trudem panował nad łzami, widać, że bardzo kocha matkę. Przyrzekłem mu na Styks, że znajdę jego matkę.

Mam nadzieję, że nie jest aż takie złe. Wybaczcie wszelkie błędy interpunkcyjne.

P.S. Liczę na szczerą opinią.