Poetycko by nico_23

Chyba nie muszę pisać o kogo mi chodzi.

Uśmiecham się od ucha do ucha

Na samo głosu twojego wspomnienie

Śpiewam do Ciebie, choć wiem, że nie słuchasz

Choć wiem, lecz karmię się pustym złudzeniem

Tak dziwny romans, a taki prawdziwy

Czy po mnie wrócisz jak mi obiecałeś?

Czy ta historia ma koniec szczęśliwy?

Czy będę wolna, jak mi to wmawiałeś?

Siedzę i czekam, dekady mijają

Patrzę na wodę, jej widok mnie nuży

Patrzę na niebo, gwiazdy rozpalają

Tą wielką miłość na nowo w mej duszy

Pamiętam, kiedy tu się pojawiłeś

Nagle i głośno, spadłeś jakby z nieba

Chudy, szkaradny, tak mi się jawiłeś

Ale patrzyłam nie na to, co trzeba

Byłeś zabawny, boski, doskonały

Chytry uśmieszek nie schodził Ci z twarzy

Gdzie jesteś teraz, powiedz mi wspaniały?

Czy wciąż mnie szukasz, czy wciąż o mnie marzyć?

Tyle minęło już czasu podłego

Tyle już wschodów słońca naliczyłam

Ja nadal mam Cię za ukochanego

I nie pogodzę się, że Cię straciłam

Już nie przypłyniesz, nie ma po co marzyć

Już tu nie wrócisz, ta głupia zażyłość

I to uczucie, musiało się zdarzyć

Żebym wiedziała co to znaczy „miłość”

Co znaczy kochać, pragnąć i pożądać

Bym nauczyła się też cierpliwości

Nawet w tej chwili luby się rozglądam

Szukając Ciebie, mej wielkiej miłości

Nie dotrzymałeś mi danego słowa

Co ci się stało? Co Cię zatrzymało?

Od tych rozmyślań, pęka mi już głowa

Czy twoje serce kochać mnie przestało?

Czy może wody Lete, zgubnej rzeki

Obmyły moje, w twej głowie wspomnienie?

I obraz wyspy, stał ci się daleki

I zapomniałeś mnie niepostrzeżenie?

A może sam, już spokojnie stwierdziłeś

Że się nie uda, to co obiecałeś?

I sam się w duchu porządnie skarciłeś

Że mi tych głupot tyle nagadałeś

A może wcale o mnie nie myślałeś

I nie myślałeś, o tym co ja czuję?

A może, chociaż bardzo się starałeś

Nie odnalazłeś mnie i wciąż żałujesz?

A może śmierć nas straszna rozłączyła?

Może Cię nie ma, może jesteś w niebie?

Tak jak nas miłość silna połączyła

Tak śmierć, za życia, zabrała mi Ciebie

Płaczę, bo sama nie wiem, w co mam wierzyć

Uwierzyć Tobie? Że jeszcze mnie znajdziesz?

Że wszechświat, gotów tyś dla mnie przemierzyć?

Że będziesz szukał mnie co dzień uparcie?

Że nie odpuścisz, jak mi obiecałeś?

I nie zostawisz mnie, tu, w samotności?

I że dotrzymasz, to co powiedziałeś?

I że będziemy mogli trwać w miłości?

Wiem, że się łudzę, wiem, że tu nie wrócisz

I choć me dni, przepełnione są cierpieniem

To ci wybaczam, przestań już się smucić

Takie to było moje przeznaczenie

A winą straszną, a nawet tragiczną

Jest walka z losem, w gwiazdach zapisanym

Nawet pomimo łez wszystkich przelanych

Nawet pomimo dekad przepłakanych

Żalów wylanych

Nocy nieprzespanych

Nadal cię kocham, nadal ukochany