Poetycko by nico_23

O czym myślisz Aresie, kiedy prowadzisz na mordy

Młodych i wykształconych, co ledwo się urodzili?

A o czym oni myślą, stając naprzeciw chordy

Przeciwników, którzy ich za cel wyznaczyli?

O czym myślisz Aresie, kiedy młodzieniec pada

Bo dotknęła go strzała sojusznika zdradliwa?

A, o czym myślisz, kiedy przyszło ludziom zakładać

Maski, bo przeciwnik gazu na nich używa?

O czym myślisz Aresie, kiedy w wojny toku

Matki tracą swych synów, swoje dzieci drogie?

Kiedy setki ludzi pogrążonych w amoku

Modlą się o zwycięstwo nad okrutnym wrogiem?

Kto kieruje tym wszystkim i gdzie leży granica?

Kto wyznacza zasady, ideologię systemu?

Mordy są codziennością, człowieczeństwo zanika

Czego nikt nie położy w końcu kresu temu?

A gdzie ty wtedy jesteś kiedy giną dzieci?

Kiedy kobiety siłą są na gwałty porywane?

Gdzie jesteś kiedy w bitewnej zamieci,

Częściej od hymnu są żałobne pieśni grane?

Komu ty patronujesz, czy obchodzą Cię losy

Jeńców, co się w niewolę do wroga dostali?

Czy ty używasz miecza, czy jedynie kosy

Kiedy ruszasz na żniwa, kiedy idziesz grabić?

Proszę wyjaśnij mi wszystko zanim z nimi ruszę

By mordować przyjaciół, oraz rozbijać rodziny

Proszę, powiedz, że trzeba, że warto, że muszę

Proszę zabierz ode mnie to poczucie winy

Proszę ześlij zbawienie, na mnie który się waha

I nie wierzy też w słuszność ideologii systemu

Niech mnie już zmiażdży wroga okrutna wataha

Zanim zdążę ja zrobić krzywdę memu bliźniemu

Zabierz ode mnie tę rozpacz, uwolnij mnie od tej trwogi

Którą odczuwam na co dzień, kiedy choć muchę zabiję

Spraw abym mógł stanąć nieświadomy na nogi

Żebym nie reagował już na słowa ”nie żyje”

Spraw, zamień mnie w potwora, co nie uznaje skrupułów

Co się pogrąża w radości, kiedy kogoś zabije

Zabierz ode mnie świadomość, stań się moim guru

Niech nie obchodzi mnie liczba pochowanych w mogile

Czy uczynisz co proszę, jeśli oddam Ci siebie

Wszystko co dla mnie ważne i co kocham nad życie

Jeśli rozkazów będę słuchał, wyłącznie od Ciebie

Jeśli dla Ciebie pogrążę tysiące w niebycie?

Czy wysłuchasz mej prośby i czy ześlesz zbawienie

Jeśli już dzisiaj z mego życia zrezygnuję

Jeśli już dzisiaj stanę się człowieka cieniem

Który chce tylko niszczyć i nic nie szanuje

A czy zrozumiesz jeśli, odejdę od Ciebie

Z własnej ręki polegnę, by nie odczuć winy

Czy zrozumiesz, jeśli stchórzę i zabiję siebie

Umrę wśród moich bliskich, przyjaciół, rodziny

Z czystą kartą odejdę i z sumieniem białym

Którego nie naruszy wojny zgubnej piętno

Ty nazwiesz mnie tchórzem, lecz oni wspaniałym

Który się przeciwstawił, który odkrył sedno

Nazwą mnie młodym, dzielnym, co się nigdy nie ugnie

Przed systemem okrutnym, co na rzeź ludzi skazuje

Może ta wojna będzie, może nie wybuchnie?

Mnie już tutaj nie będzie, to ci obiecuję

Umrę, może haniebnie, może głupio i prędko

Ale co mnie obchodzi opinia publiczna?

Dzisiaj odchodzę, już mi wszystko jedno

Wiem, jedno, każda wojna jest zawsze tragiczna

Wybacz mi moje bóstwo, że Ciebie obrażam,

Że sam ja jestem swoim katem, wybacz tę brawurę

Wybacz, że się do Ciebie bezpośrednio zwracam

Wybacz, ale uczucia biorą nade mną górę

Jestem paranoikiem, tchórzem i przegranym

Moim przeznaczeniem było umrzeć za młodu

Słyszę ja już dzwony i marsz Mocarta grany

Wkraczam do świata zmarłych, wgłąb Persefony ogrodu

 
Co znaczy mój żywot wobec tysięcy przegranych

Bo w wojnie nie ma zwycięzców, są tylko ofiary

Co znaczy wobec całej liczby pokonanych

Świat jest duży, ja jeden wyjątkowy mały

Więc odchodzę po cichu, śmierć mnie z rana zabierze

Ukołysze jak matka i do snu położy

Odmówiłem modlitwy, zmówiłem pacierze

Teraz tylko zostaje życie u jej stóp złożyć

Wybacz mi mój Aresie, niepokonany i wieczny

Boże mój, który się przed żadnym przeciwnikiem nie ugnie

Wybacz, że nie potrafię być jak i ty waleczny

Wybacz, że z własnej ręki skończę w zimnej trumnie

Idź lepiej pilnować innych: katów, powstańców, żołnierzy

Co idą w równym szeregu, co mają zapał i chęci

Co się nie boją z potężniejszym przeciwnikiem zmierzyć

Pilnuj, aby nie wciągnął ich do tańca czarny korowód śmierci