Potomkini wielu bogów (1)

Dedykacje dla chatu ( w szczególności: z czatu – Chione, bo jest kochana ( <3 ) i ShadyEyes za rzucanie zdjęć jamniczków ( *.* ) ) i tym którzy to beznadziejne coś przeczytają. Obiecuję, na Zeusa, że się jakoś poprawi ;-; Początek nudny wiem!
Annieee

—

Rozdział 1 – Obóz Herosów
*Shelia*
Nie myślałam, że przez mały kamyczek można sprawić, że wyląduje się w jakimś obozie dla ludzi co myślą, że jeden z ich rodziców to jakiś bóg z mitologii greckiej.
Zastanawiam się, czy jeszcze coś mnie zaskoczy. No dobra, na pewno coś. Zdaję się im wierzyć w każde słowo.
O Bogowie! No tak się zaga… To znaczy zamyśliłam. Myśli latają mi jak szalone. Muszę zacząć od początku. Miłego.

Szłam normalnie do domu, kopiąc raz za razem kamyki. To już stawało się nudne w moim beznadziejnym życiu. Nagle coś, głupiego, się wydarzyło: kopnęłam kamyk, który uderzył w łapę ogromnego, nie naturalnego, psa.
~Piekielny ogar~przeszło mi przez myśl.
Zdezorientowana przystanęłam. Potwór zaryczał i powoli zbliżał się do mnie. Przestraszyłam się – i tym wielkim „psem” i tą myślą.
Zanim psisko zdążyło mnie zaatakować, obronił mnie chłopak. Miał na sobie czerwoną czapeczkę zakrywającą większość brąz włosów, T-shirt, dresy i…zaraz?! Kopyta… To był chłopak z mojej klasy. Chyba… Chyba Grover. Atakował swoim butem. O bogowie. Zawsze wydawał się podejrzany – wydawało mi się, że cały czas mnie obserwował.
Moje ADHD nie pozoliło tyle czekać. Rzuciłam się do ataku. Grover powiedział coś tam, że mnie gdzieś zabierze i wytłumaczy wszystko – no cóż odpowiedział na moje pytanie – oraz podał mi sztylet.
Dosyć szybko go pokonaliśmy. Została z niego kupka złotego pyłu. Po tym jak zniknął, zasypałam Grovera gradem pytań. Na żadne pytanie mi nie odpowiedział, choć robiłam co mogłam. Postanowiłam za nim pójść. No cóż, w sumie, nic mnie nie czekało w DOMU, pomijając upierdliwą, szaloną matkę, która gadała, że mój ojciec to bóg. Zwariowała. A szkoła? I tak źle mi szło z ADHD i dyslekcj¹. Na szczęście podróż szybko i bezpiecznie przeminęła. No prawie. Przeraziłam się przez śmiejące się staruszki na pustej łące z dala od cywilizacji, które widziałam podczas podróży autobusem.

Tak więc, wylądowałam w Obozie Herosów.

CDN…