Tymczasem w Tartarze… – Miniaturkowa miniaturka

Z dedykacją dla Melii (Nie, Mel – to wcale nie jest o spładzaniu półbożków), Leony o fajnym nicku i Pass za naszą ostatnią spaczającą mózgi konferencję na fejsie i dla Ann(abelle) w geście pocieszenia, za to, że jej nie było.

I… nie, nie zapomniałam. Dedykacja dla Chłopców z Naszych Snów.

Zabójczo krótka miniaturka. Miniaturkowa miniaturka.

                                                                       ***

Węże Meduzy najeżyły się złowrogo. W ciemności ich ślepia błyszczały w ciemności jako jedyne źródło światła. Gorgona miała przymknięte powieki.

– Kronos jest okropny – wycharczała do niej siostra – Rozumiem rzeź bogów i herosów, ale żeby… och, biedne dzieci!

Potworzyca kiwnęła smutno głową.

– Czym one zawiniły? – zapytała z dziwną pustką w głosie

– Myślę, że w ten sposób pragnie odreagować swoją klęskę – powiedziała Steno – Gdyby nie Percy Jackson, te dzieci nie zaznawałyby teraz takiego piekła. Przysięgam, że kiedy się odrodzę, odnajdę go i pomszczę je.

– Znowu zaczął… od tego całego zła robi mi się niedobrze…

Całym Tartarem wstrząsnął demoniczny śmiech. Buahahahahaha…

Siostry upadły i zaczęły cicho pojękiwać.

– Najgorszemu wrogowi bym tego nie życzyła – westchnęła Euriale

Meduza wydała z siebie przeciągły, dziwny dźwięk , który zaczął się nasilać i nasilać. Pozostałe Gorgony rzuciły sobie zaskoczone spojrzenia.

– Siostro… czy ty płaczesz?

Potworzyca podniosła głowę i jej towarzyszkom ukazały się duże, kryształowe łzy żłobiące głębokie korytarze w brudzie na jej twarzy.

– Kronos nie ma prawa męczyć niewinnych dzieci… –  powiedziała zdławionym głosem

Buahahahaha…

– Kronos nie ma prawa magicznie wydłużać lekcji matematyki!