Przywracanie Maat (2) – Nieproszony gość…

Wielu ludzi dziękuje admince.. ja dziękuje za to że bez ciebie my nienarodzeni herosi czujemy się jak Percy Jackson, Jazon Grace czy też Carter Kane… Długo pisałam to opowiadanko i udało się!!

Z perspektywy Piper:
-Ktoś chce z tobą pogadać- powiedziałam ze zdenerwowaniem. Bo w końcu od miesiąca nie mieliśmy żadnych przygód nie mówiąc o ciemnych boginiach które żądają spotkania z Jasonem.
Chłopak bez słowa założył dżinsy, koszulkę po czym wziął gladius w rękę i wyszedł. To było dziwaczne. Zwykle brał mnie a rękę albo mówił że wszystko będzie dobrze. Coś musiało się zmienić. Tylko co?
Zamiast iść na górę wyciągnęła z pochwy Katropis. Nie wyciągałam go od kilku miesięcy. Ale teraz coś mówiło mi że w nim znajdę odpowiedź. Na srebrnym ostrzu zauważyłam dziewczynę. Miała około 16 lat, karmelowe włosy, nie całkiem jasne ale też i nie brązowe, czerwone pasemko po prawej stronie głowy, jasną cerę i niesamowicie niebieskie oczy. Po chwili stałam OBOK niej! Dziewczyna opierała się o jasną ścianę wielkiej sali. Na sobie miała ciemną koszulę i spodnie tego samego koloru, a także czarne martensy. Przez ramię przewiesiła dziwaczną brązową torbę. Po chwili do sali weszli chłopak i mężczyzna. Nie widziałam jak wyglądają ponieważ stali poza zasięgiem światła który wydobywał się z świecy stojącej przy tronie.
-Nareszcie.- dziewczyna podeszła do mężczyzn.
Tymczasem perspektywa Leo:
Jeden spokojny dzień czy to tak wiele?! Najwyraźniej tak. Kiedy Piper poszła po Jasona jasnowłosa bogini i zaczęła mruczeć coś po niezrozumiałym dla mnie języku. Jason wpadł ( dlaczego sam?) na pokład jego niebieskie oczy otworzyły się bardzo szeroko.
-Ty…- wyszeptał.
-Ja.- kobieta podfrunęła do niego.- Pamiętasz co obiecałeś. Teraz czas tego dotrzymać.
-Teraz nie mogę! Kiedy skończę ratować świat to zrobię co będziesz chciała.
-Nie. Najpierw przywrócicie Maat. Inaczej wasi przyjaciele zginą a Gaja opanuje cały świat.
-Co? Skąd ty wiesz gdzie są nasi przyjaciele.- przerwała Piper.- I co to jest Maat.
-Na te pytania opowiedz znajdziecie tylko jeśli dotrzecie do Egipt a dokładniej lotniska w Kairze.- kobieta otworzyła dłoń i wypłynęło z niej niebieskie światełko.- Posłuchajcie mnie ja też nie chce żeby Gaja opanowała cały świat. Ale bez pomocy bogów ze Wchodu nie za wiele zdziałacie. A ty Leonie Valdezie- zwróciła się do mnie.- Będziesz mediatorem. Tylko ciebie wysłuchają ze względu na twoje dziedzictwo. – bogini zniknęła tak nagle jak się pojawiła.
-Ufacie mi?- zapytałem.
-Tak.- powiedział Frank.
-Jasne.-dodała Hazel.
-Wiem o czym myślisz. I zgadzam się. Przynajmniej spróbujmy.- Jason podszedł do mnie i poklepał po ramieniu.
Niebieskie światełko wpłynęło do głowy Festusa. Smok za zionął niebieskim ogniem i przed nami pojawiły ciemne drzwi przez które nawet Argo II mogło się spokojnie zmieścić. Powoli płynęliśmy w powietrzu kiedy nagle przeszliśmy przez drzwi i… ciemność…
Perspektywa Jasona:
Kiedy się obudziłem, leżałem w swoim łóżku w pokoju. Piper nigdzie nie było.  Wstałem i pobiegłem na górny pokład. Siedzieli już tam wszyscy. Piper rozmawiała z Hazel a Frank i Leo patrzyli na lotnisko. Nie było to jednak normalne lotnisko jak w Ameryce. Tu było gorąco, słonecznie i egzotycznie.  Podszedłem do chłopaków. Rozmawiali o tej kobiecie.
-To to lotnisko?
-Tak. – Leo odpowiedział na moje pytanie.
-A jak tam się dostaniemy?
-Trener Hedge zostanie na pokładzie. Podwiezie nas tam i zostawi. Jeśli coś pójdzie nie tak zawiadomię go i przyjedzie. Wszyscy gotowi do starcia?
Nikt nic nie powiedział. Ja patrzyłem na swoje stopy. Czułem wzrok Piper na sobie. Jakoś bałem spojrzeć jej w oczy. Tak jakby ta misja wymogła na mnie bym nic nie robił z Piper.
15 minut później…. perspektywa Leo:
Weszliśmy na lotnisko. Wyglądało normalnie z masą ludzi biegnących od bramek do bramek, goniąc za rozwrzeszczanymi dziećmi. Ja jednak poczułem się dziwacznie. Czułem na sobie czyiś wzrok. Ale to racja piątka dzieciaków z bronią nawet dla śmiertelników wyglądało dziwacznie. Do tego wszyscy mieliśmy na sobie dżinsy i bluzy a do tego ciepłe buty a na dworze temperatura przekraczała 30 stopni. Nagle zauważyłem coś dziwnego. Koło drzwi dla personelu stał chłopak. Miał ciemną rozwichrzoną czuprynę, oliwkową cerę. Ubrany był w jasne spodnie i koszulę. Nie były to jednak dżinsy czy innego rodzaju spodnie. Były utkane z dziwnego materiału którego nie rozpoznawałem. Na nogach miał czerwone trampki a przy pasie miał… miecz. Zakrzywiony mieczy który dziwne błyszczał. Trąciłem ręką Franka który stał obok mnie i wskazałem głową na chłopaka. Powoli niby od niechcenia poszedłem z Jasonem a Frank, Hazel i Piper poszli drugą stroną. Chłopak zauważył nas. Spojrzał mi prosto w oczy. Podszedłem tam z Jasonem. Z bliska zauważyłem że ma zielone oczy.
-Kim…-zaczął Jason. Trójka naszych przyjaciół stała za chłopakiem.
-To teraz nieważne.- chłopak wyciągnął z kieszeni klucz i otworzył drzwi. Wszedł za nie a ja poszedłem prosto za nim. Ostatni szedł Jason który zamknął drzwi. Tajemniczy chłopak dotknął drzwi do schowka i wypowiedział dziwne słowo które brzmiało jak sehedż. Obraz schowka zniknął i pojawiły się kamienne schody wiodące na dół.
-Chodźcie za mną. I niczego nie dotykać.-chłopak wszedł na schody i szybko zszedł na dół. Przejście było małe i niewygodne. Musieliśmy się schylać aby przechodzić.
20 minut później…
Kiedy ten cholerny tunel w końcu się skończył staliśmy na brzegu otchłani. Przerzucony był na nią most z pojedynczej deski. Na przeciwległym brzegu dwaj granitowi wojownicy o głowach psów strzegących drzwi, zasłaniając wejście skrzyżowanymi włóczniami.
-Niby co mamy zrobić?- zapytał Jason.
-To jest wejście do pierwszego nomu.
-Powiedziałeś pierwszego gnomu?- zapytałem.- Nie lubię gnomów.
-N-O-M. Później będzie czas na wyjaśnienia. Słuchajcie ja mogę was zaprowadzić tylko tutaj. Dalej Per Anch podaje was próbie. Każdy będzie miał inną. To kto pierwszy?
-Ja.- Jason wszedł na kładkę i powoli przeszedł gdy nagle….