It’s written in the stars and in heart (4)

Przepraszamy ze błędy. Nie zdążyłyśmy sprawdzić. Wysłałyśmy to o 23.26 Dedykacja dla Annabeth24.

Osobą okazała się Claudete. Oznajmiła, że jest zebranie w bibliotece o czternastej.

Wreszcie umyłam włosy i ubrałam się w mudurek. Teraz czekam na w pokoju. Jaka nuda. Chyba pójde szybciej?

Wychodze z torbą na lewej ręce( zawsze może okazac cie że jest test). Myśle nad zadaniem na plastyke. Czy wy też nie macie ochoty robic lekcje z nielubianego przedmiotu?

Nawet nie zauważyłam i już jestem przed wielkimi, marmurowymi drzwiach. Bibloteka jest to duże ośmiokątne pomieszczenie w fioletowe tapety z gwiazdkami. Długie, mahoniowe regały siągneły się od jednej do drugiej ściany.

Przy oknach ustawiono wiele worków do siedzenia i dębowa ława. I oczywiście niedaleko miejsca pracy naszej bibliotekarki stały ukochane przeze mnie komputery.

Na fotelach siedziały wszystkie uczenice trzeciej grupy (czyli od czternastu do siedemnastu lat) ubrane w swoie brosze. Chciałabym wytłumaczyc o co znimi chodzi. Nie możemy ubierac normalnych rzeczy, wiec by każda z nas mogła się wyróżniac ma inną broszke. Ja mam białą.

Usiadłam obok mojej koleżanki. Do czytelni wszedł dyrektorek w nowym, miętowym garniturze. Za nim podążał  wysoki blondyn w moim wieku z niebieskimi oczami. Wszytkie uczenice zaczeły wzdychac. Kurcze, co im się stało?

– Moje drogie panie mam dla was nowe wiadomości. Po pierwsze postanowiłem przedłużych przerwe zimową, gdyż na Boże Narodzenie przez zaspe musiałysie zostac w szkole.- na te wieśc w sali słychac było głośne „juchu”, „Tak!” itp.- Po drugie w Nowy Jorku odbedzie się premiera nowego przedstawiania. Postanowiono by jedna z was została wybrana na główną bohaterke. Napewno znacie Gabriela Philipsa- wyzkazał na chłopaka- wybierze która z was pojedzie do Ameryki. Macie pół godziny na przygotowanie. Spotykamy się w sali muzycznej.

Po tych słowach dziewczyny zaczeły biec szybciej niż na wyprzedaż w Zarze w ubiegłym roku. Zdążyłam dogonic panne Èpicerie.

– Ej, Groszek kto to wogóle jest ten blondyn?- zapytałam. Przyjaciółka posłała mi mordecze spojrzenie.

– Nie nazywaj mnie tak. Ten chłopak to najmłodszy zwyciesca Oskara. Grał w tym filmie na którym ostanio byłyśmy. Zgłosic się na kasting?

– Czemu nie. Pomożesz mi wybrac ciuchy?

– Oczywiście.

Godzina później:

Normalnie zabije Groszka. Wyrwe jej łeb. Zatłuke ją. Jak ona mnie w sukienke mogła ubrac.

Wcisneła mnie w za długą, łososiową suknie tak ciasna, że ledwo odychałam.

Kontem oka zauważam na biurku nożyczki z Moster High. Do moje głowy wkrada się diabelny plan

Sala Muzyczna :

– Nastepna!- woła mnie pani Milewska. Wchodze przez drzwi. Sukieneczka została przerobiona na bluzke pod krórą włożyłam leginsy.

Dostaje od poprzedniej uczennicy tekst do przeczyania.

Zatrzmuje się przed stołem juroskim( juri: dyrektor, aktor i pani od aktorstwa) Nie ma się czym stresowac myśle.

– Bo jest zapisane w gwiazdach, że nasza miłośc ma przerwac wieki. Że nigdy nie przestane kochac. Że nigdy nie strace nadziej. Że jeszcze cie ujrze. I nic jest w stanie zaprzeczy preznaczeniu- Kto to pisał? Pożucony przez dziewczyne czy jak?- I tego że się zakochałam.- nastolatek pokiwał powoli głową.

– Gratulacje Liliano! Jedziesz do Stanów Zjednoczonych.

Piec minut poźniej:

Wygrałam walke z moiom malinową walizką. Spakowała wszyskie podszebne ciuchy, kosmetyki i inne.

No właśnie musze jeszcze wziąsc mój telefon. Podchodze po szafy. Chce wyjąc jedno z mniejszych pudełek. Gdy nagle spada na podłoge spore zawiniotko. Biore je do rąk. Odwijam papier. Moim oczą ukazuje się sztylet z ozdowbionym w tygrysie oka. Na głowicy wykuty jest napis: μαγνολία και μαζί με το πρόβλημα. Uśmiecham się smutno

– Tęsknie braciszku- szepce.