Ucieczka przed strachem

To jest moje pierwsze opko, więc proszę o wyrozumiałość.
Mam nadzieję, że się podoba.Dedykuję dla wszystkich, którzy czytają takie nudy. Przepraszam za błędy.

Podniosłam się i poczułam, że leżę na twardym podłożu. Drżę na całym ciele. Spróbowałam się podnieść, na próżno, byłam zbyt wystraszona. Obróciłam głowę i omal nie krzyknęłam , wokół mnie  leżało masę ludzkich szkieletów w ubraniach. Były tam stroje z różnych czasów: od starożytnych, aż po współczesne. W końcu nie mogłam wytrzymać i zapytałam :
– Czy jest tu kto?- po czym ukryłam twarz w ramionach.
Nikt mi nie odpowiedział. Starałam się opanować i podnieść. Usiadłam.Zdałam sobie sprawę, że jestem w grocie.Wrzasnęłam,bo wpatrywały się we mnie para oczu.Był to chłopak mniej więcej13-14lat.
Był odziany w grecką zbroję i uśmiechał się do mnie szelmowsko.
– Już myślałem, że się nigdy nie przebudzisz.
– Kimm jesteś i gdzie ja …-urwałam bo zdałam sobie sprawę, że jestem bezbronna.Nie miałam przy sobie żadnej broni, żeby jakby co z nim walczyć.- Zaraz,zaraz ty jesteś człowiekiem, więc raczej jesteś po mojej stronie.
-Zależy, jeśli jesteś greckim herosem to tak, a jeśli nie to…
– Jakim herosem?Jestem Luna Birry i pamiętam,że jeszcze przed chwilą byłam  na dworcu kolejowym i zobaczyłam staruszki bez twarzy, a dalej nie pamiętam…
– Przestraszyłaś się  i upadłaś, a ja cię szybko zabrałem do groty. A tak wogóle mam na imię Selenz Hight i jestem synem Aresa.
– Co, boga Wojny?
– Tak, ale wszystkiego dowiesz się  w Obozie.
– Jakim obozie? I dlaczego mnie zabrałeś do groty?
– Opowiem Ci po drodze. A do groty, bo tu miałem najbliżej. Jeszcze jakieś głupie pytania?
– Nnie.
– To ruszamy
Wstał i podszedł do drzwi, których wcześniej nie zauważyłam.
– Idziesz?
Nie wiedziałam, czy mu ufać, czy nie, ale chciałam jak najszybciej iść z tego okropnego miejsca.

Po wyjściu z jamy poraziło mnie światło słoneczne. Był środek dnia. Znajdowaliśmy się koło tego dworca, na którym zobaczyłam te stwory. Wsiedliśmy do taxi i pojechaliśmy na Long Island. Zdawało mi się,że już tu kiedyś byłam, lecz to może tylko złudzenie…

   Skręciliśmy w stronę pól truskawek, obok których stało mnóstwo domków. Z daleka było już widać, że jest tam mnóstwo dzieci w różnym wieku.Wysiedliśmy z taxi i poszliśmy do największego z nich. Siedział przy nim człowiek na wózku inwalidzkim i rozmawiał z dziewczyną o bląd włosach. Kiedy nas zobaczyli natychmiast przerwali rozmowę.
– Witaj dziecko! Cieszę się, że cię widzę!
– Co to za miejsce?
– Jest to Obóz Herosów. Szkolimy tu półbogów do walki, by mogli przeżyć życie.Selenezie, dobrze się spisałeś. Ale muszę z tobą porozmawiać.A ty Luno pogawędzisz  sobie z Annabeth.
Ta dziewczyna uśmiechnęła się i powiedziała:
– Choć, oprowadzę cię po obozie.