Zaburzenia umysłowe Adeline Woolf (Prolog)

To moje pierwsze opko , więc proszę o szczere komentarze i słowa krytyki.

Dedykuję ten prolog mojej przyjaciółce Thalii2 za wsparcie w trudnych chwilach i pomoc przy opoku.

Stanęła przed ciemnym, mrocznym domem. W oknach  metalowe  kraty błyszczały się w świetle księżyca, a na drzwiach wisiała mosiężna kołatka z wizerunkiem lwa.  Podeszła  do nich i zapukała trzy razy trzęsącą się dłonią. Po chwili, która według dziewczyny trwała wieczność z domu wyszła kobieta o kruczoczarnych włosach spiętych w ciasnego koka i ubrana w klasyczną, długą i pozłacaną suknię.  Zaprosiła młodą do środka i szybko zamknęła za nią wrota. Szły długim, przerażającym korytarzem , gdzie na ścianach wisiały obrazy poprzednich właścicielek.  Skręciły w prawo i szły dalej w dół krętymi i stromymi schodami, na końcu których znajdowały się  żelazne drzwi.  Otworzyła je, gestem dłoni i zaprosiła dziewczynę do środka, po czym zamknęła je na kłódkę  i oddaliła się nie zważając na krzyki ze środka.