Poetycko by LEOszczura

„Ona – Gladiatorka”

Kolejny piosenkowiersz

Dla Neptunii i kogo tam chcecie

Od dziecka uczono mnie,

Co to dobro, a co zło.

Lecz ja miałam o tym zupełnie inne pojęcie,

Niewolniczka, podległa, przegrana,

Nie poddawaj się dziecko!

Rób to co serce ci wskaże,

Nie bój się!

Nawet ONI nie złapią cię!

Niewolniczka, podległa, przegrana,

Kobieta, na zawsze uwiązana

Lecz nadszedł kiedyś ten czas,

Ucałowała dziecię, błogosłowiąc, ruszyła w las.

Wkracza na arenę, w zbroi za męża przebrana

Niewolniczka, podległa, przegrana,

Walczy na śmierć i życie,

Wstąpiła na arenę- wygrała,

 Lecz stąd nie ma odwrotu,

Wtedy o tym nie wiedziała

Ona- gladiatorka.

Znów zniewolona 

Znów niewolniczka, podległa, przegrana !

Ale nareszcie go spotkała,

Tego, jedynego kochała,

Wyszedł ku niej, na przeciwko,

On jej nie poznał i ona nie poznała,

Nadeszła ta chwila,

Chełm rzymski spadł mu z głowy,

A ona też w odpowiedzi zerwała,

Poznali się wtedy umiałowani swoi,

Lecz stąd nie ma odwrotu,

Wtedy o tym nie wiedziała

Ona- gladiatorka.

Znów zniewolona 

Znów niewolniczka, podległa, przegrana !

Nie chciała go zabić,

On a on zgładzić jej,

Wtedy cezar rzymski wódz,

Śmierć darował w zamian za…

Służbę u niego na dwór !

Nie chciała ale zgodziła się

Lecz stąd nie ma odwrotu,

Wtedy o tym nie wiedziała

Ona- gladiatorka.

Znów zniewolona 

Znów niewolniczka, podległa, przegrana !

Przeczuwała jakże myliła się,

złapano związano, na arenę

Zawieźli bo ona przegrała

Ośmieszono przywiązaną,

Bez silny umiłowany jej

Trzymał za rękę ukochaną swą,

ONI torturowali ją,

Dla samej radości rozpaczy twej!

Nie chciałeś jej zabić to teraz cierp!

Jakże z tym światem pożegnać się?

Lecz stąd nie ma odwrotu,

Wtedy o tym nie wiedziała

Ona- gladiatorka.

Znów zniewolona 

Znów niewolniczka, podległa, przegrana !

W końcu stwierdziili w tajemnicy oni,

Że nie mogą tak żyć- zniewoleni!

Wspólnymi siłami się uwolnili,

Pościg już gonił, dotarli do klifu,

Dać się złapać niepodobna,

Razem skoczyli,

Wpadli razem za ręce , szczęśliwi,

W objęcia Tanatosa śmierci,

Od tąd w Podziemiu służyli.

Lecz stąd nie ma odwrotu,

Wtedy o tym nie wiedziała

Ona- gladiatorka.

Znów zniewolona 

Znów niewolniczka, podległa, przegrana !

Za dobrą wspólną pracę,

Znaleźli się w Elizjum,

Na szczęśliwe lata,

W końcu tego doczekali się,

Tam już na nich łoże,

Czekało zaścielone

w ich własnym wspólnym domu

Szczęśliwi teraz żyli

Razem w szczęśliwej wiecznej krainie!

By LEOszczura

Zastanawiam się czy się pod tym podpisać

Więc podpiszę się na dwa sposoby

Niezależna

LEOszczura