Córka magii

Dedykuję to Leoszczurze i wszystkim tym , którzy to przeczytają:*.

 

Kontynuacja II rozdziału.

Lyra

II

Nie wiedziałam co zrobić. Wzięłam leżący nieopodal mnie kij I rzuciłam nim w stronę potwora. Cios był zdumiewający,gdyż trafiłam go w oczy I jednocześnie ofiarowałam sobie pięć minut ucieczki. Zaczęłam biec w stronę z której przybyłam. Nonstop słyszałam jak wali mi serce,a na czole pojawiały się krople potu. Niespodziewanie usłyszałam za sobą głośne skomlęcie I trzask połamanych gałęzi. Piekielny ogar dostał strzałą między oczy. Zabójcą okazała się Isabell, przyjazna turystka z pociągu. Podeszła do mnie ze skrzyżowanymi rękoma na piersi. Teraz jej proste blond włosy spadały na ramiona dziewczyny. Brwi były wygięte z zaskoczenia na piwnymi oczami. Widać, że nie była w promieniującym dobrą aurą nastroju.

-Co ty tu robisz?!-zapytała.

-Chciałam się przejść.-skłamałam.

-No to niezłą sobie miejscówkę na spacer znalazłaś! Tu nie ma czasu na przechadzkę,tu się walczy!

Następnie dziewczyna odróciła się na pięcie I pomaszerowała tam , skąd przyszła.Podbiegłam do niej.

-Zaczekaj. Chcę wiedzieć co się stało wtedy, kiedy spadłam z rydwanu.

Isabell złagodniała.

-Przepraszam, ja po prostu…nie jestem dziś w humorze.

-Ekhm…dobrze cię rozumiem.-powiedziałam.

Przez chwilę stałyśmy w ciszy.

-Jason nam pomógł. On nie chciał żebyś wypadła.-ciągnęła.-To nie było celowe. Mimo to strasznie się o ciebie baliśmy.Oboje.

-Miło mi to słyszeć.No I…fajnie ,że ktoś się o mnie troszczy.-oznajmiłam.

-Bo widzisz. To było tak. Gdy zauważyłyśmy te centaury , stało się coś strasznego.

Zaczęłam się dusić, ty zemdlałaś.Próbowałam złapać powietrze , ale mi się nie udawało. Pociąg zaczął się chwiać, światła migotać, szyby pękać. Później w pociągu pojawił się Jason. Powiedział , że zabierze nas w bezpieczne miejsce. On mógł oddychać , chyba dlatego, że jest synem Zeusa. Ze względu na ciebie I oczywiście na mnie, zgodziłam się. Później zabrał nas do rydwanu. Dalej wiesz.-zakończyła.

    W głowie tliło mi się wiele myśli. Czemu w tym pociągu działy się te rzeczy? Czy ktoś nami manipulował? O może to któryś z bogów? Odsunęłam szybko od siebie tę myśl.

-Dzięki, że mi to powiedziałaś. Potrzebowałam tego.

-Nie ma sprawy. Muszę iść, bracia na mnie czekają. Cześć Lyra.

-Cześć.

Po skończonej rozmowie , dziewczyna wróciła tam , skąd przybyła. Ja nadal się zastanawiałam nad tym , jak to wszystko mogło się stać w takim krótkim czasie. Życie herosa nie jest łatwe. Po chwili uświadomiłam sobie, że w lesie jest więcej potworów, niż jeden piekielny ogar. Pobiegłam w stronę Wielkiego Domu. Podczas biegu, miałam tylko nadzieję , że nie zginę.