Skin to bone (5)

Przedostatnia część. Tym razem nie zadedykuję jej nikomu.

Od tamtej pamiętnej chwili minął miesiąc.

Invenit starała się zapomnieć o gwałcie.

Jacob ją wspierał.

Aion, gdy tylko wyzdrowiał, został  wygnany z Obozu Herosów.

Wszystko wydawało się być idealne.

Ale nie było.

Nie mogło być.

Nie dla Nich.

Ich miłość była wręcz idealna, tworzyli jedną z najpiękniejszych par w obozie.

Ale bogowie nie chcieli do tego dopuścić.

A fata chciały inaczej.

Dlatego Starki wysłały Erosa, syna Afrodyty.

Miał wzbudić w ich sercach miłość tak ogromną, by mogła się wypełnić straszna przepowiednia.

I miało to nastąpić jak najszybciej.

Byli wtedy nad rzeką.

Chłodna woda obmywała stopy Invenit, opierającej głowę na klatce piersiowej ukochanego.

Patrzyli się w niebo.

– Kocham cię – szepnął w pewnej chwili Jake, składając na bladych ustach dziewczyny pocałunek. Na poczatku lekki jak piórko, po chwili, gdy ta mu odpowiedziała, gorący i pełen pasji.

Te chwilę wykorzystał Eros. Bożek miłości wypuścił dwie celne strzały.

Porelanowe dłonie heroski sięgnęły do guzików koszuli herosa. Jego dłonie przyciągały Ją i głaskały po plecach.

Sprawca odwrócił się z poczuciem wypełnionego zadania. Zadbał jeszcze, żeby nikt nie przeszkadzał kochankom i wrócił na Olimp.

Ale nie wiedział co zrobił.

Nie wiedział, że to co się teraz odbywało, nie powinno mieć miejsca.

Nie wiedział, że właśnie dochodziło do spełnienia jednej z najgorszych klątw świata.

Nie wiedział, że Invenit i Jacob są połączeni nie tylko uczuciem…