Poetycko by Io

Córka marnotrawna powraca! Wiem, że z marnymi wierszami, ale jednak. Krytykujcie!

~***~

Skończyło się życia i pragnienia mojego serca

Skończyły się marzenia i mężczyzna u kobierca

Skończyła się niewiedza i słodki smak

I ciekawe czy czujesz, że ci czegoś brak

Zniknęło szczęście i oczu blask

Zniknęły bóle i nocny wrzask

Zniknęła przyjaźń i miłości czas

Nie ma już mnie, nie ma już nas

Wyparowało natchnienie i ciche dźwięki pióra

Wyparowały nasze spory i dół i góra

Wyparowała moja dusza i ciebie mi brak

Chcę cię przytulić, ale nie mam jak

Jestem cieniem tamtej rzeczywistości

Mgłą owianą na naszej radości

Nie ma życia i pragnień nie ma

Nie wymacasz w ciemności już mego ramienia

Zimne mam dłonie i serce jak z lodu

Usta sine, a włosy w kolorze miodu

Suknię piękną mi założyli

I razem z twymi łzami pustymi do grobu włożyli.

~***~

Otwarte usta mamy

Bo krzyczymy, gdy umieramy

Ściśnięte dłonie na rękojeściach

Gdy opowiadamy o wojennych wieściach

Łzy w sercu skrywane

Za wszystkie życia przez nas zabrane

Stoimy jak zabawki w rękach bogów

Bawią się nami jakby z nudów

Posłusznie w szeregu ustawieni

Czekamy na śmierć niewzruszeni

Zapamiętajcie nas takich, prosimy

Mu dla was tu walczymy

I niedługo nas już nie będzie

Rozpłyniemy się w groźnym, bitewnym pędzie

I ze Śmiercią zgodnie pójdziemy

W mgle chwały wszyscy znikniemy

Bo my otwarte usta mamy

By wam powiedzieć

Że umieramy.