Czarownica

Buahahahahahahahahahahahaha! Napisałam dramat! Sama się sobie dziwie. Pierwszy w życiu dramat. Wiem, jest okropny, nie ma rymów i wgl, ale bądźcie wyrozumiali, pierwszy raz za coś takiego się biorę. 0.o

Dedykacja dla wszystkich starych blogowiczów: tych którzy odeszli i tych którzy nie dają się potworom!

 

„Czarownica”

 

Na scenę wchodzi Czarownica w potarganych ubraniach.

Dookoła panuje ciemność.

 

CZAROWNICA

Któż się tu tak skrada?

Kto do mej jaskini wchodzi?

Co za światło

idzie ku mnie

oślepiając swoim blaskiem

zakrywa oczy

 

Na scenę wchodzi dziewczyna w białej sukni z latarką w dłoni.

Podbiega do Czarownicy.

 

DZIEWCZYNA

patrząc na Czarownicę z przerażeniem

 

Czy to ty, Czarownica?

Ty trujesz obozowiczów?

 

CZAROWNICA

Truje głupich.

Nie zabijam.

Tylko takie sztuczki małe.

Nauczka dla niektórych.

Lecz czego ty chcesz ode mnie?

Dlaczego mnie szukasz?

Nie wyglądasz na dziewczę głupie,

więc czego szukasz u mnie?

Nie chcesz eliksiru miłości,

ja wiem.

Zagadką dla mnie jest,

czemu twe oczy zakryte sa mgłą,

dziewczę od Apollina?

DZIEWCZYNA

spuszczając wzrok

 

Szukam leku na ból w sercu,

kujący,

nieznośny.

Szukam eliksiru zapomnienia.

 

CZAROWNICA

podchodząc do Dziewczyny z obłędem w oczach.

 

Złamał ci serce,

książe na rumaku?

Boli cię jego widok

zapach

głos?

Znam sposób!

 

DZIEWCZYNA

z nadzieją

 

Znasz? Znasz?

Lek na mój ból?

Eliksir zapomnienia?

CZAROWNICA

pokazując Dziewczynie małą fiolkę z szarym płynem.

 

Słyszałaś o rzece Lete

Apolla dziewczę?

Kropla z jej wód sprawi, że zapomnisz wszystko.

Dlatego tu jest mała kropelka

z przeklętej rzeki

połączona z wodami zwykłymi.

DZIEWCZYNA

Czyż prawdę mówisz?

To nie jakaś sztuczka?

Nie sprawi to, że

zachoruje,

będę cierpieć

czy umrę?

CZAROWNICA

Przeklinam moją matkę,

czarownicę,

boginię,

Hekate,

jeśli kłamie.

Zapomnisz wszystko, czego zapragniesz!

DZIEWCZYNA

niezdecydowana do siebie

Czy chcę aby zapomnieć te piękne chwilę?

Mój książę,

mój miły,

jedyny.

Co o mnie pomyśli, gdy nie będe wiedziała kim jest?

Gdy zginę, może wspomnienia nie umrą,

może nie będą tak boleć.

Będę miała o czym myśleć w Hadesie.

 

CZAROWNICA

Spiesz się, herosie.

Natchniona córko Apolla.

Wiesz już czego pragniesz?

DZIEWCZYNA

niepewnie

 

A jakie masz jeszcze mikstury?

Przyrządziłaś jakieś trucizny śmiertelne?

CZAROWNICA

odsuwając się szybko od dziewczyny.

Jakie trucizny?

Nikogo nie zabiłam!

To nie ja!

Aptekarz,

pomocnik!

DZIEWCZYNA

O czym mówisz, wiedźmo?

Jaki aptekarz?

Jaka trucizna?

CZAROWNICA

upada na kolana, płacze

 

Nie ja winna!

Nie ja zabiłam Romea!

Aptekarz!

Sprzedał,

mimo zakazu!

DZIEWCZYNA

Czy o dziecięciu Montecchich mówisz?

Tragicznym Julii kochanku?

O utworze Szekspira,

czy ludziach innych?

CZAROWNICA

Ten diabeł, Szekspir ci o tym mówił?

Ten kłamca plugawy

i łotr?

On wymusił na mnie opowieść.

I napisał dramat!

Ukradł historię!

Znasz go?

DZIEWCZYNA

Znam jego dzieła.

Każdy je zna.

Autora nie znam.

Od wieków nie żyje.

Po chwili zastanowienia

 

Czy masz eliksir nieśmiertelności?

CZARWONICA

Zmieniłaś więc zdanie?

Tak, mam.

DZIEWCZYNA

Używasz go na sobie?

Ile masz lat?

CZAROWNICA

Znałam Romea i

Julię również.

Szkoda, ze tak głupio zginęli.

Mogli być szczęśliwi,

wystarczyło trochę rozumu!

W Obozie Herosów od wieków mieszkam.

W Weronie raz bogowie byli,

tam był Romeo – brat twój,

i Julia – córka Afrodyty,

potem do Anglii się Olimpijczycy udali.

Tam zły człowiek żył,

Ten głupiec – Szekspir!

I przeniosłam się z nimi nawet

do Ameryki.

Jeszcze nic ciekawego się nie zdarzyło.

Nikt mnie tu nie zna,

nie pamięta.

DZIEWCZYNA

A Chejron?

Nie pamięta czarownicy

mieszkającej w jaskini?

Jak go zwieść zdołałaś?

CZAROWNICA

z uśmiechem

On zna smak moich eliksirów.

Zna taki jeden,

z kroplą z rzeki Lete.

DZIEWCZYNA

Trujesz go również?

A trucizna Romea?

CZAROWNICA

Nikogo nie zabiłam!

Odejdź, Erynio!

Nie moja wina!

DZIEWCZYNA

kładąc rękę na ramieniu Czarownicy

Nie twoja wina,

rację masz.

Daj mi eliksir,

mój wybór,

moja wina!

CZAROWNICA

Pewna jesteś, półbogini?

Mogę ci dać truciznę?

Mam taką jedną,

działa natychmiast,

Romeo jej chciał

i zmarł.

DZIEWCZYNA

O jakiej truciźnie mówisz?

Z czego się składa?

CZAROWNICA

Zwykła Ambrozja i woda ze Styksu.

Spłoniesz,

Do Hadesu trafisz,

najszybsza drogą.

Masz drachmę?

DZIEWCZYNA

pokazuje złota monetę

Daj tę truciznę.

Nie chcę już żyć!

bierze fiolkę, pije

Czuję tą moc, straszną!

upada na ziemię

CZAROWNICA

podchodzi do dziewczyny, bierze monetę

Cóż, zły wzięłaś eliksir.

Głupia dziewczyno!

Zapomnisz wszystko!

A ja, nigdy nikogo nie zabiłam.

DZIEWCZYNA

wstaje

Kim jestem?