Poetycko by Wenus1999

Wiersz napisał w czasie kiedy zachorowałam . Wiem, że jest beznadziejny. A Stella nie istnieje w mitologi . Jeszcze!!!

Idzie boginia przez niebo ciemnoniebieskie

A pod nią domy i lasy weneckie

Na głowie błyszczącą ma koronę

Jej smutki są prawie zgładzone

Ale czy na pewno tego chciała ?

O nieśmiertelności nigdy nie myślała

przyjaciół jak rodzinę kochała

dniem i nocą o nich rozpatrywała .

Idze bogini przez Obóz Herosów

pamięta stamtąd różne tony głosów .

Śmiech,krzyki,świsty

oraz gwizdy  .

Przez okno do domku zagląda .

Jej przyjaciółka inaczej wygląda .

Rozmawia z bratem swoim

Nie żałując sobie cukierków miętowych moich

Gdy patrze rozumiem ,że wybrałam dobrze

Dawną postać przybieram

i spoglądam w nieba przestworze .

Jedna tylko już gwiazda świeci

Kochają ją wszystkie dzieci ,

bo spełni ona marzenie tego , którego

wybierze i nie miał wielkiego ego.

Wysyłam jej uśmiech jasny i wchodzę tam gdzie jest moje miejsce .

Tam gdzie moja rodzina

Nie być sobą to być nikim tak mówi pewna znana mi maksyma  .

Jestem panią cienia oraz ciemności

jednocześnie blasku i jasności .

Gwiazdy na me skinienie tylko czekają

Jestem Stella , bogini gwiazd i ciemności ,

kto mi podpadnie , jego ciało stanie w nicości

Jestem także córką Seleny świetlistej .

Jestem …(CND)