Wiersz powstał na prośbę mojej zapytajowej znajomej Adarki i choć nie mam pojęcia czy ma tu konto, to i tak dedykacja dla niej 
„Smuga strzały”
Niebo przeszyła,
zwierzynę wypłoszyła,
ze świstem zanurzyła się w jeziorze,
w powietrzu delikatną rysując zorze.
Księżycowa strzała, księżycowej królowej,
do walki i polowań, zawsze gotowej.
Uciekł Jeleń, sarna się schowała,
bo Ona do kolejnego strzału, łuk swój przygotowała.
Artemis…śpiewa wiatr. Artemis… nuci rzeka.
Bogini na polowaniach, nigdy nie zwleka.
Kolejna strzała w lot się wzbiła,
świetlistą smugę, za sobą zostawiła.
Padło leśne zwierze,
w dla Artemidy ofierze.
Gdy słońce na horyzoncie się pojawiło,
bogini już tam nie było,
razem z księżycem się schowała,
w świetle dnia, do nocnych łowów się przygotowywała.
Piękny *.*
Tylko powinno, być „(…) w powietrzu delikatną rysując zorzĘ.” 😀 Ale to nieistotny sczegół :P. Nie przejmuj się, każdemu się zdarza ;).
Widzę, że ostatnio na blogu faza na wiersze o Arte. 😀
Świetny! Bardzo spodobała mi się przenośnia: „razem z księżycem się schowała”, na serio super! 😉 Kocham Twą twórczość, Twoje poematy należą chyba do najlepszych na blogu. <3
ocho nastempny talent poetycki 😀
i bardzo dobrze ,że was tak dużo ,świat od tego lepszy 😀
a ja i inni blogowicze możemy poczytac sobie twoje cudowne wiersze ^^
nie krepuj się i wysyłaj ich wiecej 😀
Świetny wiersz… 😀
Ej kiedy Adara doda nowy rozdział bo jej się pytałam na blogu i na zapytaj i nic…
Nie wiem ;/ Też się jej pytałam ale nie odpowiedziała.
Cudowny wiersz! Już jest jednym z moich ulubionych na tej stronie
Naprawdę boski!