Nieszczęśliwa boginka

Greccy bogowie uwielbiają zabawę. Każdego dnia na Olimpie jest jakieś przyjęcie, uczta czy zabawa. Większość bogów żyje tak od tysiącleci, ale ja jest tylko nastolatką i nie mogę pozbyć się wrażenia, że ten świat nie powinien być moim światem.Codziennie na życzenie matki zabawiam gości śpiewem i poezją, prowadzę z nimi inteligentne dyskusje i staram się nie wyglądać na znudzoną. Wszyscy się zachwycają nad mym talentem, nad moją mądrością. Ja jednak mam tego dość. Oczywiście, kocham poezje i śpiew, uwielbiam też naukę. Jestem jednak samotniczką, swoją twórczość wolę pozostawić dla siebie, nienawidzę tłumów. Nazywam się Hallotena. Wiem, moje imię jest dość dziwaczne, zresztą jak wszystko inne w mym świecie. Urodziłam się – a raczej opuściłam głowę mej matki – w 1995 roku. Od tego czasu żyję wśród bogów i choć błagam, aby pozwolono mi zejść do ludzi, Zeus, pan bogów pozostaje nieugięty.

Historia mojego pojawienia się na świecie jest zawiła. Można rzec, iż nawet jak na greckich bogów – którzy według ludzi nie mają prawa istnieć – wykracza dalece poza normalność. Mam jedną matkę i dwóch ojców, jednego celowego a jednego z przypadku. To dość zabawne, gdyż jeden z nich po prostu miał pecha wtrącić się w niewłaściwą rozmowę. Moją matką jest Atena, bogini mądrości i strategii wojennej. Jej dzieci nie rodzą się w normalny sposób. Powstajemy z myśli, rozmowy intelektualnej, konwersacji będącej w stanie zainteresować Atenę. Ona jednak starała się unikać takich sytuacji z bogami. Udawało jej się to przez wiele lat, jednak gdy zbliżyli się do siebie z Apollem… Nie dało się tego uniknąć. Apollo jest bogiem sztuki, to po nim odziedziczyłam wszelkie talenty. Jest naprawdę wspaniały, nic dziwnego, że mama tak go polubiła. Pozostaje kwestia drugiego ojca, tego, który miał czelność podsłuchiwać psychiczną rozmowę dwójki szanowanych na Olimpie bogów. Hades, bóg umarłych i władca podziemi.

Prosiłam Zeusa aby mi pozwolił żyć na ziemi. Nie zgodził się. Zapytałam, czy mogłabym pomieszkać przez pewien czas w Obozie Herosów. Odmówił. Zdesperowana poprosiłam o możliwość zejścia do Hadesu. Wściekł się, choć zupełnie nie wiem dlaczego. Atena nie ma dla mnie czasu, Apollo się stara, choć wiecznie go od tego odciągają. Tylko Hades jest u mnie codziennie, opowiada o swojej krainie, jest najlepszym z moich rodziców. Nie oczekuje ode mnie wiele, nie zmusza do uśmiechu gdy mam ochotę płakać. Kiedyś nawet obiecał, że namówi władcę bogów, abym mogła zamieszkać wśród ludzi. Wtedy mogłabym odwiedzać zarówno Apolla i Atenę na Olimpie jak i Hadesa w krainie Cieni. Poznałabym też moje rodzeństwo z Obozu. To byłoby wspaniałe.

nigdy nie zapomniała o swych marzeniach.

Drogi Pamiętniku – a może raczej skrawku kartki – muszę iść. Rozpoczyna się kolejne przyjęcie, oczekują radości, chcą muzyki. Idę, zrobię o co proszą. Na razie będę czekać, lecz póki mnie nie wypuszczą, nie zaznam szczęścia.