Córka Erosa(5)

– Ambrozja, latarka i śpiwór?

– Są.

Carlos i Erza stali przed Wielkim Domem  i od dziesięciu minut wyliczali oraz sprawdzali cały ekwipunek, Trixie, coraz bardziej poirytowana, siedziała z boku na trawie i wystukiwała stopą, sobie znaną piosenkę.

– Moglibyście skończyć? Sprawdziliście to już z osiem razy!

Syn Demeter spojrzał na nią zdziwiony.

– To co z tego, ja osobiście wolę mieć 200% pewności, a poza tym czekamy na Chejrona, który ma nam dać ostatnie wskazówki. Erzo, pamiętasz co powiedział ci we śnie Eros?

Dziewczyna przytaknęła, tej nocy znów rozmawiała z ojcem, przekazał jej, iż podejrzewa, że  łuk może być w okolicach Block Island, ponieważ to tam wyczuwa jego „zaćmioną” moc. A to  oznaczało, że jest nie tak daleko od Obozu. Na myśl o misji poczuła lekki ucisk w żołądku. Martwiła się, że nie podoła, jest przywódczynią, powinna być opanowana i skoncentrowana, a ona cały czas była zdenerwowana i niepewna. Tak cieszyła się gdy Trixie i Carlos zgodzili się być jej towarzyszami, że uściskała ich tak mocno jak tylko potrafiła, (gdyby była córką Aresa z pewnością połamałaby im żebra). Wreszcie w drzwiach Wielkiego Domu stanął Chejron w swej prawdziwej postaci. Życzył im powodzenia, uściskał każdego z osobna i dorzucił parę złotych drachm do ich sakiewek. Potem ruszyli w stronę Argusa czekającego przy furgonetce. Miał ich zawieźć aż do końca Long Island, później musieli wynająć jakąś łódkę i popłynąć na wyspę. Wsiedli po kolei, trójka herosów spojrzała na Obóz i zamknęli drzwi od pojazdu. Ruszyli.

***

– Dzięki za podwózkę Argusie! – krzyknęła Trixie zatrzaskując tylne drzwiczki. Ochroniach skinął im głową i zawrócił na drogę znikając im z oczu. Herosi rozejrzeli się wokół, stali w centrum małego nadmorskiego miasteczka. Do portu mieli jeszcze kawałek drogi, jakieś półtora kilometra, wokół nich znajdowały się sklepiki z pamiątkami, restauracje i budki z lodami.

– To… gdzie teraz? – spytała Patricia poprawiając na nosie okulary. – Idziemy od razu do portu, czy najpierw coś zjemy?

Erza spojrzała na zegarek, 13:08. Jeszcze raz spojrzała wokół siebie i skierowała się w stronę małej restauracyjki. Carlos i Trixie ruszyli za nią. Usiedli przy małym stoliku i złożyli zamówienia. Byli jedynymi klientami. Wnętrze było ciemne, pachniało rybą i frytkami.

– No dobrze – powiedziała córka Erosa – musimy mieć jakiś plan, jak na razie wiemy, że mamy popłynąć na Block Island, a co potem?

– Będziemy szukać – odparł syn Demeter – skoro to łuk twojego ojca, może po prostu go wyczujesz.

– Miejmy taką nadzieję – westchnęła Trixie – inaczej mogą minąć 3 tygodnie zanim go znajdziemy. A zresztą… – przerwała, gdy kelnerka postawiła przed nią talerz ze spaghetti i colę. – pamiętajmy, że to Apollo za tym stoi. Mógł nam trochę utrudnić to zadanie. – dokończyła pakując do buzi widelec z nawiniętymi kluskami.

Carlos zastygł z widelcem przy ustach – Co masz na myśli?

– No wiecie… jakieś potwory, zagadki, Bogowie lubią takie rzeczy – odparła dziewczyna.

Erza spojrzała na przyjaciół, dyskutujących o różnych pułapkack, które mógł im zgotować Apollo. Potem przeniosła wzrok na kelnerkę. Była to młoda kobieta, o krótkich zafarbowanych na granatowo włosach. Jej oczy były brązowe, ale gdy Erza się im przyjrzała zmieniły kolor na czerwony. Kelnerka uśmiechnęła się straszliwie i powoli zaczęła się zmieniać. Wyrosły jej kły, a oczy zapłonęły ogniem, u rąk wyrosły jej szpony. Nogi też się zmieniły jedna była spiżowa, a druga ośla. Dziewczyna otworzyła buzię, a jej przyjaciele zamarli na widok drakainy. Potworzyca skoczyła przez ladę i kroczyła ku ich stolikowi. Trixie wyszeptała jakieś zaklęcie i sąsiednie stoliki zsunęły się odcinając drogę. Carlos wyciągnął z kieszeni scyzoryk, który w jego ręce wydłużył się na długość ramienia przeciętnego nastolatka. Erza wyjęła z plecaka łuk i kołczan ze strzałami, szybka nałożyła jedną z nich na cięciwę i wcelowała w głowę drakainy. Ta jednak uchyliła się i odepchnęła stoliki, chłopak ruszył ku niej z mieczem i zamachnął się na jej nogi. Zmieniona kelnerka zrobiła unik i chciała złapać Tixie, ale ona odskoczyła, złapała talerz z nie dojedzonym spaghetti i rzuciła niczym frisbee prosto w głowę potwora. Naczynie uderzyło w skroń i rozcięło skórę drakainy, a ta zachwiała się. Wykorzystując chwilę nie uwagi, Carlos i Erza uderzyli w tym samym momencie. On pchnął miecz w jej bok, a ona trafiła strzałą w pierś. Kelnerka zawyła z bólu i zamieniła się w pył. Herosi odetchnęli z ulgą, córka Hekate zaśmiała się cicho.

– Widzieliście jaką miała minę, gdy oberwała latającym spaghetti?

Pozostała dwójka wybuchnęła śmiechem na to wspomnienie. Śmiech rozładował atmosferę, przyjaciele doprowadzili się do porządku i wyszli z restauracji. Spojrzeli po sobie i poszli w stronę portu. Nadszedł czas na oficjalne rozpoczęcie ich misji.