Byle do świtu (1)

Moje pierwsze opowiadanie. Uff… Udało się. Przepraszam z interpunkcję zawsze miałam z tym problem.

DiAngelo99

Hej!

No niby witam tak wesoło ale tak naprawdę moje życie od początku było STRASZNE. Opowiem o mnie, o moje klątwie, przyjaciołach, wrogach, podróżach, spotkaniach i rodzinie.

Mam na imię Camille. Mam długie do pasa proste blond włosy i ciemno brązowe oczy (ciekawa kombinacja co nie?). W wieku 8 lat (teraz mam 16) obudziłam się w białym łóżku, pościeli i Sali szpitalnej. Lekarze mówili że, znaleźli mnie pod mostem, gdzieś w centrum miasta. Podobno uderzyłam się w głowę. Bardzo możliwe ponieważ,  nic nie pamiętałam. Dosłownie. Pustka z poprzednich kilku lat. W późniejszych czasach różni ludzie pytali mnie o wspomnienia. Nie umiałam odpowiedzieć.

W szpitalu spędziłam kilka dni ale nie mogłam tam wytrzymać. W końcu pewnej wietrznej nocy, uciekłam przez tylne drzwi wychodzące na ogród. Czułam wolność. Tego czego mi brakowało. Biegłam i uciekałam byle jak najdalej od tego miejsca. W końcu usiadłam pod kwitnącą jabłonią (wiedziałam że to jabłoń, no po prostu wiedziałam dobra?) żeby trochę odsapnąć. Nawet nie wiedziałam  kiedy zasnęłam.

Obudziło mnie ciepłe słońce. A przed sobą ujrzałam postać młodej kobiety która wskazywała ręką na strumień. Nie wiem skąd wziął się tam strumień. Kiedy tam przybiegłam nie było go, mogła bym sobie o to rękę uciąć. Gdy odwróciłam wzrok kobiety już nie było.

-Hej! Zaczekaj! Kim jesteś i co tu robisz?- wołałam ale na próżno.

Kobiety już nie było. Podeszłam do tego podejrzanego strumienia i zobaczyłam nie tylko swoje odbicie ale też…

Serce na chwile stanęło mi w miejscu. Pod taflą wody na samym dnie siedziało pół tuzina dziewczyn w jensach i topach na ramiączkach (co do mnie to nadal byłam w szpitalnej piżamie). Obok nich stał czarnowłosy chłopak który wyglądał na jakieś… nie wiem… 19 lat? Nagle spojrzał w górę. Gdy mnie zobaczył na jego twarzy malowało się przerażenie. Wypłynął na powierzchnię i wyszedł z wody. I był ZUPEŁNIE suchy. Spojrzał na mnie. Miał niesamowicie zielone oczy. Nagle powiedział:

-Cześć nazywam się Percy Jackson. A ty?

I wtedy zemdlałam.