Zwyczajna (1) cz.1

Dedykacja dla moich sióstr bliźniaczek Oliwi (Wenus1999) i Oli ( stawiam stówę, że mnie zabije za bałagan w pokoju ale i tak ją lubię)  wasza Olga

Opowiem wam historie o tym jak zostałam ST .

Obudziło mnie prychanie mojego szopa pracza Łatki ( bardziej normalnego imienia się nie dało wymyślić ) .

Spojrzałam na zegar który wisiał w pokoju . Piąta czterdzieści . Spoglądałam na zwierzaka .

– Zadowolony jesteś ?! – spytałam sarkastycznie . Pomachał radośnie głową . Wstałam zaspana z łóżka i

podeszłam do szafy na której leżał zwyczajny plecak . Otworzyłam go i wyjęłam rzeczy . Były tam m.i. :

– długa lina

– koc

– pół kilo mięsa z kurczaka ( długa historia )

– szkicownik i piórnik wyposażony w ołówki i gumki .

– śpiewnik

– dwa jabłka

– łuk i kilka strzał .

– strój kąpielowy i ręcznik .

Wyjęłam mięso oraz rzeczy z szafy . Gdy przebrałam się w spodenki i koszulkę pobiegłam do kuchni i odłożyłam mielonkę .

Był piękny czerwcowy ranek . Wyspa Białego Jelenia budziła się do życia . Ptaki ćwiczyły tonacje na dzisiejszy wieczór .

W głębi lasu małe jelenie biegały z rówieśnikami . Słyszałam stukot kopyt synka oraz narzekanie Rubina , że on powinien

zaśpiewać pierwszy a nie Miriam , bla , bla , bla . Zrobiłam sobie szybko kanapkę z serem i wyszłam na dwór . Co nieco

o wyspie . Nikt oprócz mnie i cioci Sary nie mieszka na niej i o nie wie gdzie się znajduje . No to tyle . Pewnie się

zastanawiacie , skoro nikt tu nie mieszka rasy „L” to jak mój Rubiuś gada . On tak dokładnie to ćwierka . Bo mam dziwny

dar . Rozumiem mowę zwierząt . Rubinek jest kolibrem w kolorze krwi ( jestem pewna tego na stówę ).

Nagle za drzewa wyłonił się on i mój przybrany synek . Ma na imię April ( czyta się tak samo jak się pisze ) jest czteroletnim

białosrebrnym danielem z dużymi jasnobrązowymi porożami . Tego dnia miał na nich fioletowe kokardy , które obwiązałam mu

poprzedniego dnia . Ptak siedział na grzbiecie przybranego brata .

– Hej , to dokąd jedziemy ? – spytałam wychowanków . Spojrzeli na mnie jak na wariatkę .

– No a gdzie mieliśmy jechać , he?! – zaćwierkał ptak , nie dając mi czasu na pomyślenie odpowiedział – Nad Doline Nieba

zapominałaś ?-Przytaknęłam zawstydzona wsiadając na jelenia .

Resztę drogi milczeliśmy . Kiedy jechaliśmy przypominałam sobie wypomnienie kiedy matka Aprila zmarła . Było to dokładnie

co do dnia cztery lata temu . Dzień był słoneczny , a ja czekałam razem z zwierzętami na narodziny przyszłego Władcy Wyspy .

Lecz coś poszło nie tak . Renati ( bo tak się nazywała łania ) cierpiała strasznie a ja nie mogłam nic zrobić . Przed śmiercią

jej ostatnią wolą była taka :

– Emili wiem , że ty wychowasz go na największego Władce Wyspy . Wiem , też jesteś jeszcze mała ale ci ufam – po tych słowach

zamknęła oczy i nigdy więcej nie otworzyła . Małemu nadałam imię ulubionego miesiąca królowej , kwietnia co po angielsku

znaczy April . Miałam wtedy osiem lat . Niektórzy teraz pomyślą , że Re zwariowała , ale naprawdę mi ufała .

Kiedy wróciłam z przejażdżki poszłam do pokoju i zaczęłam szukać spinek do włosów z perełkami i naszyjnik który zrobiłam .

Ciocia była na misji w Iraku i miała wracać dopiero za dwa tygodnie .

Mój pokój był w kształcie walca i był nieduży . Na zielonych ścianach wisiały półki z sosnowego drewna (tak jak reszta mebli)

zapełnione różnymi rzeczami z dalekich Chin i Indi . Moja mama lubiła podróżować . Moją ulubioną pamiątką jest lalka Gejszy

ubrana w białe kimono i lakierki ( które jej włożyłam ) z związanymi w kok atramentowymi włosami . Na tapczanie ,

który zapominałam pościelić , leżał stos poduszek . Obok stała toaletka a na niej spinki , gumki do włosów itp. Niedaleko

okna stała szafa z rzeczami . Obejrzałam dokładnie mój azyl , ale spinek nie zauważyłam . Zaczęłam zastawiać gdzie ostatnio

je zostawiałam . Przypominało mi się , że piątek ćwiczyłam grę na fortepian w pokoju w którym stoją instrumenty . Pobiegłam tam .

Pomieszczenie to było większe od mojego . Stały tam różne instrument m.in.Fortepian, flet i skrzypce . Mój ulubiony instrument

klawiszowy był czarny a na obudowie leżały nuty oraz wspomniane wcześniej spinki . Podeszłam do okna i wyjrzałam na zewnątrz.

Nikogo nie było . Usiadłam na krzesełku”Co zagrać ? ” zastawiałam się . Spojrzałam na nuty .

Ostatnio grałam utwór ” Dla Elizy ” Ludwika Beethovena . Zaczęłam naciskać klawisze .

(http://www.youtube.com/watch?v=YGcFIWdCKlI)

Kiedy skończyła zagrałam następną , które znałam z ostatniego koncertu na jakim byłam .

(http://www.youtube.com/watch?v=u4Gm9zDIcOI)

Kiedy zagrałam ostatnią nutę posmutniałam . Tęskniłam za Polską w której się urodziłam , za Ciarą i ,

za domem , za Warszawą i Bałtykiem oraz za wszystkim co związane z nią . Czułam się jak emigranci w czasie rozbiorów.

Przestałam rozpominać wzięłam to co chciałam i wyszłam .