Kamienny klucz (3)

Dla wszystkich blogowiczów.

Wśród zebranych panował dziwny spokój, gdyż zwykle kiedy bogowie zjawiali się w obozie panował zgiełk, każdy próbował przekrzyczeć drugiego, a tym razem cisza, jak makiem zasiał.

– Cześć tato – powiedzie dział brat

– Co ty tu robisz? – zapytałam Posejdona

-Nie ma co ładnie wychowałeś swoją córkę braciszku – powiedział bóg nieba – żadnego : dzień dobry, miło was widzieć…

-Daj spokój Zeusie.

– Avalon mamy dla ciebie niespodziankę – rzekła Hestia – Dlatego prosimy resztę herosów o opuszczenie jadalni. Jedyne osoby, które mogą zostać to grupowi domków.

Niechętnie idąc cały tłum rozszedł się w stronę domków. Została jedynie nieliczna grupka półbogów, stojących przy swoich rodzicach.

Zeus pstryknął palcami, a zamiast balonów i parkietu pojawił się długi stół z rzędem krzeseł.

– No, skoro jesteśmy już w komplecie i mamy dogodne warunki do rozmowy, to zacznijmy – powiedział Zeus.

– Zaraz … ale oczym mamy rozmawiać ? – spytałam bogów

– Lepiej usiądź Av – odezwał się bóg mórz i oceanów.

Te słowa w ustach mojego taty spowodowały to, że nogi się pode mną ugięły. Bowiem bogowie, kiedy tylko zaczynali tak mówić zawsze było z tego coś złego.

– Raz kozie śmierć – zaczął mój ojciec – znasz historię swojej rodziny ?

Pokręciłam głową na znak, że nie mam bladego pojęcia o czym on mówi.

– Popatrz mi w oczy – poprosiła Hestia

Zrobiłam tak, jak poprosiła. Przeniosłam się w czasie. Zobaczyłam, jak jakiś heros ( skąd nikąd) wyglądający znajomo rozmawiał z Uranosem.

– To jeszcze nie koniec – powiedział starszy – moja małżonka się nie poddaje . A po za tym historia lubi się powtarzać i to w najmniej odpowiednim momencie .

– Ale kiedy dokładnie ma ono zatoczyć to koło? – zapytał zdezorientowany młodzieniec

– Tego nie wiedzą nawet mojry, ale powiem ci, że wygrać z a drugim razem w cale nie będzie tak łatwo. Wrogowie uczą się na błędach.

– To co my możemy zrobić?

– Dam ci coś, co po drugiej wojnie pozwoli uśpić Gaję na wieczność …

– Dlaczego nie możemy zrobić tego teraz? – zapytał półbóg

– Ponieważ na razie ona jest zbyt silna i czujna – zakończył dyskusje Uranos i podał bohaterowi kawałek skały zawieszony na złotym łańcuszku – kiedy przyjdzie właściwy czas twój potomek będzie wiedział, jak ma go wykorzystać.

– Ale skąd??

– To już nie będzie twoje zmartwienie…

Po tych słowach świat znów się rozmył, a ja znów znalazłam się w obozowej jadalni.

– Na długo zniknęłam ? – zapytałam

– W ogóle nie zniknęłaś – odpowiedziała Annabeth – ledwie spojrzałaś w oczy Hestii zemdlałaś. Nawiasem mówiąc, skąd ja to znam? – powiedziała i zerknęła na Percyego.

– Więc już wiesz dlaczego tu dziś przybyliśmy – powiedział Zeus

– Zaraz zaraz to ten wisior, który Uranos dał temu herosowi, to jest ten sam wisior, który ja teraz mam na szyi?

Bogowie pokiwali zgodnie głowami.

– Ale kim u licha był ten heros ?

– Był nim pierwszy heros, który pomagał nam bogom załatwiać sprawy na ziemi. Kto jak kto, ale wy powinniście go znać. Przecież co drugi z was chce dokonać tego co on.

– Ale to nie mógł być Herakles, prawda – powiedziałam

– Niestety zgadłaś – powiedział Apollo