Co by było gdyby (2)

A jednak jest kolejna część. Zadedykuje to TheEnd, Bogince i każdemu kto powie mi co mam w tym poprawić. Z góry przepraszam za błędy (kochany tatuś skasował mi Worda a Wordpad nie ma korekty) i życzę powodzenia w niezasypianiu podczas męczenia się z tym.

Tu Sadie. Od tej całej afery z moją śmiercią minął już ponad miesiąc. Do Domu przyjechał nowy uczeń i jest po prostu fantastyczny. Nie tylko w magii. Nazywa się Dennis Apep (czyt. Ejpep) i ma czarne włosy oraz morsko-zielone oczy. Przyjechał tu z Petersburga aby studiować ścieżkę Seta. Wszyscy go uwielbiają. Tylko zupełnie nie rozumiem czemu Walt i Bastet mają zastrzeżenia. [Zamknij się Carter. Tak. Zaraz przejdę do opowieści]. Dobra. Więc po miesiącu uradziliśmy że trzebaby zacząc poszukiwania tego walniętego Setne. Carter rozesłał do wszystkich nomów wiadomość informującą,że jeśli pojawi się Setne mają nas natychmiast powiadomić. Nie czekaliśmy długo. Już w tydzień później otrzymaliśmy wiadomość od Amosa. Carter odebrał i po dziesięciu sekundach się rozłączył. Natychmniast też zaczął wrzeszczeć.

– Walt, Ziya, Dennis, Alyssa, Felix, Jaz, Julian zbierać się! Sadie portal do pierwszego nomu! JUŻ!!!

– Uspokój się! – odparłam. – Emocje szkodzą magii.

– Jak ja mam być spokojny! – krzyczał dalej. – Setne zaraz zniszczy pierwszy nom. Jeśli sie nie pospieszymy nie będzie nawet kogo ratować! Znowu!

– Jak na razie to ty stoisz w miejscu i się wydzierasz geniuszu – wrzasnęłam bo naprawdę mnie wkurzył. – Za minutę przy sfinksie, idę otworzyć portal. No jazda zbierać się! – zwróciłam się do pozostałych którzy mnieli z nami jechać.

Po dziesiątej próbie otwarcia portalu stwierdziłam że sfinks ciągle się chłodzi.

– No dobra kto był na tyle mądry żeby w stanie stałego pogotowia używać bez potrzeby portau – spytałam wściekła. Mój wujek potrzebował pomocy a my utkneliśmy tysiące kilometrów dalej, uziemieni przez chłodzący się portal.

– No wiecie – zacząl niepewnie Julian. – Kojarzycie tą włoską knajpę na Manhattanie? Wiecie ona jest dość daleko a my nie mamy auta…

– Nieważne – powiedziałam. – Jeśli wrócimy to pogadamy. Carter zaprzęgaj Świrusa.

Kilka minut później wadliśmy do Sali Wieków i…

Koniec??? Nie no nie jestem aż tak wredna;)

… zobaczyliśmy Setne pochylającego się nad Amosem z dłuuugim nożem w ręku. Już miałam krzyknąć ale Walt w porę zasłonił mi usta ręką. Kiedy uspokoiłam się na tyle żeby myśleć odsunęłam jego dłoń.

– Ziya Wstęgi Hathor działają, prawda? – spytałam.

– No tak.

– Spróbój związać ducha – powiedziałam. – Carter pomóż mi z Amosem.

– Jak? – spytał z ironią. – Mieczem nic nie zrobię duchowi a laska i bicz leżą na tronie. Żeby je wziąć musiałbym go minąć.

– Dobra zmiana planów – rzekłam z rezygnacją. Czemu nic nie możebyć łatwe. – Ja rozwiązuje Amosa, Carter bierze insygnia wy zajmujecie czymś Setne. Kiedy machnę ręką wiążecie go.

– Jak mamy go czymś zająć. – spytała Alyssa. – To duch, nie ma ciała.

– Ej, no mamy ze sobą boga umarłych nie? Walt wymyślisz coś prawda? – odparłam optymistycznie choć znając na szeszczęście wszystko pójdzie źle.

– Ale… – zaczęła Jaz ale nie skończyła bo w tej chwili Carter dał synał do ataku.

– Już!

Komplenie nie przygotowana w ciągu trzech sekund oberwałam kulą światła i ledwo trzymałam się na nogach. Carter usiłował dobiec do tronu i wziąść swoje magiczne przedmioty ale na metr przed krzesłem zemdlał trafiony kula światła którymi ciskał duch maga. Ziyi udało się go spętać i teraz biegła zabrać mu Księgę Thota. Dennis spróbował uwolnić najwyższego lektora ale potknął się (na równym chodniku???) i zaklęcie uwolnienia zamiast w Amosa trafiło w Setne który zanim jeszcze rozpłynął sie w powietrzu cisnął we mnie kolejną kulę. Nienawidzę świetlnych kul! Zrobiło mi się ciemno przed oczami i najnormaliniej w świecie zemdlałam.