Zwyczajna (Prolog)

Dedykacja dla Wenus1999 za pomoc w przyjeciu . To moje pierwsze opowiadanie .

Jestem Emilia Agnieszka Lidia      Sara Mróz ( jak dla mnie za długie ) , mam dwanaście lat. Posiadam długie do rąk , kręcone włosy w kolorze miedzianym . Z oczami to dziwna sprawa , ale o tym opowiem innym razem . Normalnie są niebieskie .

Mieszkałam z ciocią Sarą Maj . Moja mama zmarła sześć lata temu , a taty nie znałam .

Moje życie zmieniło się w Wigilie gdy miałam dziesięć lat .

Był ładny dzień . Na podwórku było pełno śniegu . Na placu zabaw moje koleżanki rzucały się śnieżkami i śmiały się . Podniosłam się z łóżka i zeszłam po drabince . Mam łóżko dwupiętrowe i po to ta drabinka . Usłyszałam

piekarnik i poczułam zapach marynowanego śledzia . W kuchni ciocia wyjmowała mleko . Ciocia jest podobna do mamy . Ma długie blond włosy zawsze uczesane w kok i piwne oczy . Niedługo skończy dwadzieścia osiem lat.

– Dzień dobry , ciociu

– Hej , Emi . Jesteś głodna ?

– Nie . Mogę wyjść na dwór ?

Spojrzała na zegarek .

– Wiesz co uważam o wychodzeniu na podwórko o dziewiątej bez śniadania , ale dziś zrobię wyjątek . Tylko wróć na obiad .

Przytaknęła posłusznie i poszłam się ubierać . Po dziesięciu minutach byłam gotowa wyjść . Zostałam zmuszona do włożeniu różowych nauszników zamiast czapki przez siostrę mamy .

-Słodko w nich wyglądasz – usprawiedliwiała się .

Miała założone czarne kozaki i kremową kurtkę .

Obok klatki czekały moje najlepsze koleżki .

Jedna miała czekoladowe włosy z czarnymi pasemkami , zielone oczy i fioletową czapkę . Była to Kalara nazywana przeze mnie Ciara .

Druga złote włosy , lewa źrenica była ciemna a druga fioletowa . Iza ( bo tak się nazywa ) miała podobne nauszniki tylko że białe .

– Część , Emilia – powiedziała Iza

– Siemka , wiecie co dostaniecie ? – spytałam

I zaczęły opowiadać jakie to cuda niewidy dostano .

Nagle za krzaków wyłonił się wąż .

Mieżył tak na oko metr .  Miał on szarozielone , połyskujące łuski oraz dużą , płaską głowa  . Ogromne szafirowe oczy . Po bokach miał dwa pomarańczowe półksiężyce . Poznałam go , ponieważ na przyrodzie pani gadała o występowaniu gadów . Był to zaskroniec zwyczajny . Ciara chciała w niego żuci ale w ostatniej chwili powstrzymałam .

– Co ty robisz ? Przecież on nic nam nie zrobił .- zwróciłam się do niej . Ta pobiegła razem z złotowłosą do domu , a ja podeszłam do węża .

– Nic ci nie jest mały ? – spytałam kucając koło niego . Możecie mnie uznać za dziwaczkę . On tylko kilka razy zamrugał i syknął .

– Uznajmy że to znaczy tak – zbliżyłam dłoń do jego głowy- Mogę ?

Przybliżył czaszkę . Pogłaskałam go po łbie . Był jednocześnie chropowaty i śliski . Uśmiechałem się do płaza ( czy węże to płazy ? Nie jestem pewna ) .

– Mam na imię Emili . A ty masz jak sie nazywasz ? – pokazał plamy – Nazywasz się Orange . – usłyszałam wołania koleżanek . Odwróciłam sie i zobaczyłam że biegną z tatą Klary

– Ty był ! – krzyczała zbliżała sie do mnie .

– Musisz uciekać – Odwróciłam się żeby zobaczyć Orange ale już jej nie było . Powiedziałam na głos – Żegnaj

Po długim wpajaniu moim koleżanką , że żadnego węża nie było one mi uwierzyły a ja poszłam do domu mając nadzieje że jeszcze spotkam mojego nowego znajomego