Poetycko by Piterr

Chciwość

Ma swoje pięć minut

Heros, którego nęka głód

Syn Dionizosa łakomy

Za swe czyny nagrodzony

Wejść może na Olimp na chwil kilka

Najeść i napoić się do syta

Bogowie pozwolili mu dotknąć swych tronów

Obejrzeć, spacerować po boskim domu

Zachwycony heros zwiedza wszystko w koło

Piorun Zeusa, trójząb Posejdona, Achillesa siodło

Młot Hefajstosa, Afrodyty apaszka,

I Hadesa mroczny hełm, niczym maska

To wszystko stało się być w jego zasięgu

Może dotknąć, obejrzeć, coś potrzymać w ręku

Lecz nie to najważniejsze

Są rzeczy poważniejsze

Oto widzi, heros cel swojej podróży

Ambrozja i Nektar na stole dobrze wróży

Rzuca wszystko, czym zajmował się dotąd

Zmierza ku stołowi z najlepszym daniem stąd

Ambrozja – pyszności

Nektar – na Olimpie powstrzyma od odejścia wszelkich gości

To wszystko tylko dla niego

Coś tak wspaniałego!

Dorwał się do Ambrozji jak świnia do koryta

Jak świnia przy jedzeniu chrząka, kwika

Pożera

Popija

Smakuje mu, to jasne

Co tam domki w Obozie ciasne?

Teraz jest wolny

Jest bogiem już prawie

Daleko mu od kondycji normy

Teraz jest potężny, pogrążyć się chce w nieskończonej zabawie

Już wie, jak czują się bogowie

„Ach, to cudowne” – z pewnością ci powie

Połyka, gryzie, pije

Kto mu w tym przeszkodzi, tego zabije

Lecz cóż to się stało?

Język go piecze, to zabolało

Pali

Płonie jak żyrafa na obrazie Salvadora Dali*

Biega w koło

Krzyczy, wrzeszczy

Płonie jak polany smołą

Słychać jedynie jęk jego i jak ogień trzeszczy

Nie ma dla niego już ratunku

Za dużo Nektaru, boskiego trunku

Heros biegnie, po sali tronowej

Nie zdaje sobie sprawy, że nadszedł koniec

I po co chciwość?

Czy ci dobra nie dość?

Pamiętaj, herosie

Nie sięgaj po więcej, albo skończysz martwy w fosie.

__________

*Tak, wiem, że nazwisko „Dali” się odmienia. No to co? Tak mi pasowało. Gdyby ktoś był ciekawy, mowa o obrazie surrealistycznym ww. malarza pt. „Płonąca Żyrafa”.