Niezwyczajni (Prolog)

Z dedykacją dla:
sel5ene, która pomogła mi bardzo w stworzeniu tego czegoś co nazwałam prologiem,
Elips13, która ostatnio mi bardzo pomogła,
mojej przyjaciółki Kasi, która pomaga mi pisać dalsze rozdziały,
mojej BFF Uli która zawsze mnie wspiera,
Piper z którą wymyśliłam bohaterów,
Irence i Nem za ich cuudne rysunki,
Pallas za entuzjastyczne nastawienie do tego czegoś,
Clarisse xd za szeregowego :P,
Myksie za to że kiedyś mnie zjechała za długość, ale powinna być zadowolona po 1 rozdziale :D,
Bogince za jej geniusz :D,
a także dla Cllariss, Adiego, Świerszcza, Zwiadowcy, Chione, i wielu wielu innych co zapomniałam bo: starość nie radość

Zwykła dziewczyna, chodząca po zwykłym, szarym i codziennym świecie, mieszkająca ze swoją zwyczajną i szarą rodziną i poświęcająca swoje zwykłe, proste życie swoim zwyczajnym i nie wyróżniającym się znajomym. O nie, w moim życiu nie ma nic zwyczajnego, szarego i codziennego dla ludzi, którzy zwykli chadzać po ziemii i przejmować się swoimi zwykłymi szarymi problemami. Wszystko w moim życiuu stało się niezwykłe i rzadkie, na początku uważałam że to nienormalne, może nawet mnie to przeraża. Jednak z upływem lat, które nie chcą przestać biec człowiek jest w stanie przywyknąć do wszystkiego. Nawet do tego, że jego życie jest niezwykłe, czy do tego że nie zna się swoich rodziców. Nie wiem czy żyją, czy nie. Zostawili mnie, porzucili, dla mnie mogą w ogóle nie istnieć. Zajęły się mną 3 ciotki: Jennifer, Mery i Alisia. Nie wiem czy jesteśmy rodziną, ale baardzo je kocham i jestem im wdzięczna że nie musze mieszkać w domu dziecka.