Córka Erosa (Prolog)

Jestem nowa na blogu, ale postanowiłam wysłać do was to opoko. Proszę o wyrozumiałość, bo jest ono moim pierwszym ;).

Z góry dziękuję za wszystkie komentarze i krytykę.

Pozdrawiam Kira

Annabeth wyszła z Empire State Building i skierowała się w stronę parku. Zerknęła na zegarek, była 15:27. Do spotkania z Percy’m miała jeszcze pół godziny. Dziewczyna uśmiechnęła się pod nosem, Percy, stęskniła się za nim. Tak właśnie rozmyślając doszła do swojej ulubionej fontanny. Nagle usłyszała za sobą szelest. Odruchowo sięgnęła ręką do sztyletu ukrytego za paskiem

i spojrzała za siebie. Jednak nic nie zobaczyła. Jestem zbyt przewrażliwiona – pomyślała. Usiadła na murku i wyciągnęła z teczki, którą miała przy sobie, ołówek i plany świątyni Afrodyty. Tej bogini wciąż coś nie pasowało, albo świątynia była za niska albo miała za mało kolumn. Wprowadziła kilka poprawek, po czym znów usłyszała szelest, odwróciła się i zobaczyła przed sobą na oko dwunastoletnią dziewczynkę

z krótkimi blond lokami i jasną cerą. Dziewczyna biegła, odwróciła się i wpadła na Annabeth. – Hej uważaj – Ann skarciła ją. Dwunastolatka podniosła głowę

i Annabeth doznała szoku. Jej oczy były brązowo-fioletowe, a kiedy w nie spojrzała zobaczyła jak ona i Percy pocałowali się po raz pierwszy. – Jak ty to… – nie dokończyła, bo zza krzaków wyskoczył piekielny ogar. Dziewczynka krzyknęła,

a Annabeth ruszyła ku niemu wyciągając sztylet. Ogar warknął na nią

i spróbował ją ugryźć ale Ann odskoczyła, wśliznęła się pod brzuch potwora

i wbiła nóż w ciało bestii. Ogar zawył i rozpadł się w pył. Heroska wstała, otrzepała się i zwróciła się do dziewczyny :

– Nic ci nie jest ?

Ale jej już nie było. Została po niej tylko broszka w kształcie serca przebitego strzałą.